Vorige week ontving ik een mailtje dat ondertekend was met
Met een groet,
Dat groeten in allerlei gradaties komen - van hatelijk tot hartelijk - mag niet verbazen. Er zijn zelfs de sobere varianten 'groeten' en 'groet'. Maar 'met een groet'? Dat klinkt zo'n beetje als 'met een zwaai van de goedendag tegen je bakkes en nog een prettige dag verder.' Ondergetekend: Julie. Julie kan haar mannetje staan. Van de weeromstuit antwoordde ik met het eierzachte 'groetjes'.
Enkele dagen later zwaaide Julie me alweer uit met een 'Met een groet'. Blijkt die zielloze expressie nu toch veelzijdiger dan gedacht. 'Met een groet' klinkt niet alleen onnatuurlijk stoer, het klinkt vooral ook ... hoe zou ik het zeggen? Schraal, niet? Karig. Alsof een ondervoed kindarbeidertje de eindeloze gang naar het magazijn heeft doorlopen, daar met zijn tengere knookjes een groet uit een grote kartonnen doos heeft gehaald en die met knorrende maag naar kassierster Julie heeft gebracht. Alwaar zij de groet vakkundig op de weegschaal legde en besloot dat er nog een stukje afkon vooraleer hem vacuüm te trekken en met vermelding van de datum in de diepvriezer te steken. Groet n° 3154, goedgekeurd en klaar voor verzending.
Tegen zo'n leegte kon ik niet meer op. Hier was maar één repliek op zijn plaats: een royale 'mvg' was Julie's deel. Nooit meer iets van gehoord. Zoals het een echte afscheidsgroet betaamt.