Ik hoor naar je op te kijken
van je te leren, elke dag.
Maar jij liet me de wereld anders bekijken
nu is het mijn verdriet, verborgen achter mijn lach.
Als kind begreep ik niet,
hoe een vader hoorde te zijn.
Pas toen je me achter liet,
ontdekte ik mijn zelfbewustzijn.
Jouw agressie was dagelijkse kost,
ook al wist ik niet beter.
Uiteindelijk werd ik hieruit verlost,
maar mijn leven werd niet completer.
Ondanks al dat kwaad,
miste ik jou elke dag
Ik was ten einde raad,
het leek alsof niemand me nog graag zag.
Nu zoveel jaren later,
besef ik pas wat voor persoon je bent.
Een leugenaar, een dagelijkse prater
en wat ben ik blij, dat jij me nu niet meer kent.