Lezen

L'étoile filante de ma maison

Je ne suis pas une juge de ce qu'est la paix, car le repos est différent pour chacun. Mais alors que vous etes assis sous un ciel bleu foncé, regardant au loin et réfléchissant à la durée a pendant laquelle vos jambes, qui semblent plus lourde que votre sac, doivent marcher, demandez la fille enveloppée dans un corps chaud, à la fille qui cour dans le vent, à la fille qui marche avec un visage sombre et à la fille qui passe la journée avec son baton, à tous les coeur battant, demandez ou elles vont; et la fille enveloppée dans un corps chaud, la fille qui court dans le vent, la fille qui marche avec un visage sombre et la fille qui passe la journée avec son baton, tous les coeurs battants, vous réprondront: à l'étoile qui m'emmène à mon berceau et vous saurez ce qu'est le repos. C'est mon morceau d'ame ou je veux etre avant le coucher du soleil. Ou la solitude de ma chambre s'accompagne d'histoires et de contes de fées, ou des lumières comme des lucioles flottend dans ma maison et une bougie m'attire. Ou mes confidenst m'attendent pour un délicieux diner et écoute mes paroles, ou les instruments de musique résonnent dans chaque pièce et ou je trouve la paix, que je ne peux les trouver ailleurs dans ce monde compliqué. Pourtant, mon jugement de paix est étrange. Parce que tout le monde n'a pas autant de chance que moi. Tout le monde n'a pas un lit qui réchauffe pendant la longue nuit, ou un sapin plein de lumières à noel et pas tout le monde a un diner chaud que l'on sent quand on ferme la porte derrière soi, qu'on sent le vent froid qui disparait...

Anna.M

0 0

Gesloten raam

Staande boven aan de trapnog maar één trede naar het openstaande raameen veer valt uit mijn vleugelsduikt de afgrond in van een verborgen woning Onder mijn voetenschreeuwt een stemslaapliedjes over verdwijnenhet verdriet is bij haar De wind naait veren aan mijn vleugelsmaar door handen strak om het verledenverbiedt zijeen opening in het raam

Anna.M

0 0

ik begrijp ze

ik begrijp de mensen die hun initialen in bomen kerven ik begrijp ze wanneer ze hun schaduwbeeld met graffiti op de muur spuiten ik begrijp dat ze hun naam onder een gekleurd canvas zetten ik begrijp dat mensen een klein blaadje vol schrijven met hun eigen gedachten en dat ze dat dan in een appelblauwzeegroene fles steken die zich laat meevoeren met de golven van de zee de wijde wereld in Ik begrijp dat mensen elke seconde van hun leven vastleggen in een vierkant doosje Ook wanneer hun naasten, hen, uitlachen en niet begrijpen waarom maar later toch vragen om al die foto's te delen zodat ze er naar kunnen kijken in hun latere leven Ik begrijp dat mensen kistjes met herinneringen volstoppen ik begrijp ze wanneer ze elke avond bij kaarslicht hun dagboek inschrijven ik begrijp dat ze liedjes schrijven over magische plekken die ze niet verzinnen Ik begrijp ze want ik was erbij

Anna.M

2 1

Als ze maar gerust is

mijn passie zal huilen zijnals het verloren kindvan een onvoltooide sagesteeds opnieuw herhalendals moderne liederenwaar het kind gevangen isen een ander gerust

Anna.M

5 0

Cyclus

Een grijs eendje, tussen de witte zwanen Een klein meisje tussen de grote vrouwen Een meisje met een grijs kleedje dat nat wordt door tranen Een eendje met dezelfde kleur ogen vol vertrouwen Als een spiegel botsen de twee hoofdjes ze lachen en staren ze lijken op elkaar Een vriendelijke eend, tussen de valse zwanen Een attend kind, tussen de gemene vrouwen Een kind met een rood kleedje dat nat wordt door tranen Een eendje met dezelfde kleur ogen vol wantrouwen Als een spiegel botsen de twee hoofdjes ze lachen en staren ze lijken op elkaar Een sneeuwitte zwaan, in het blauwe water Nu een prachtige vrouw, in de koude wind Een vrouw in haar witte jurk die nog altijd nat wordt door tranen Een zwaan met aan haar zijde een begrepen kind

Anna.M

0 0

Bad

ze spreken geen woord moeder en dochter in bad het water loopt zacht

Margaretha Juta

6 1

Tip

Huidhonger

aanraking met aandacht als meditatie, met devotie voor dat landschappelijk lichaam lichamelijk landschap vrij van routine, als een eerste keer telkens weer verkennen wat zelden wordt gezien wat gemakkelijk wordt vergeten gemakshalve overzien vermijd uitgesleten paden creëer telkens een nieuw spoor laat je niet opjagen want in haastige drift gaat zoveel sensatie teloor elkaar blijven boetseren als eeuwig veranderlijk artefact met vingertoppen van fluweel verdwalen in eindeloos tactiel potentieel

Beatrijs Deneckere

145 4

Kortwieking

tussen mijn schouderbladen woont een vogel die af en toe ontwaakt en haar vleugels traag openslaat dat is als de structuur niet te dicht is als mijn botten haar niet omklemmen als ze niet vast zit in de olie van mijn denken maar als de wind door me blaast dan tilt ze me op en zweven we vederlicht in durvende dromen hogerop tot een icarus complex in haastige reflex vogel’s vleugels snoeit en ik terug door mijn verleden ben geboeid

Beatrijs Deneckere

0 0

Gijzeling

Stel, ik werd gegijzeld als pasmunt, als troefkaart een menselijk saldo te gebruiken in politieke brandhaard kosten noch moeite gespaard voor mijn ‘belangrijke’ bevrijding ‘Jouw leven is iets waard!’ veinst de zogenaamde regering bloederig vermoeide soldaten haalden me terug naar mijn land maar door de dehumanisering van Zij aan de schijnbaar andere kant liepen menselijke kosten en baten fataal uit de hand hoe kan ik nu verder met de dood op mijn geweten honderden levens genomen en verwoest in ruil voor het mijne, waarmee politiek blazoen werd opgepoetst de slachtoffers gemakshalve bestempeld als andere soort zo wordt de misdaad minder daderig en worden reeds halfdove oren nog meer verdoofd tot niemand de doodsangst nog hoort en geen God nog in menselijkheid gelooft

Beatrijs Deneckere

0 0

Splinters

ze zeggen, dat pijn slijt of is het slechts gewenning aan de aanwezigheid van snijdende scherpte van splinters in je hart de tijd duwt hen dieper ze kapselen in breien littekenweefsel bouwen naarstig aan hun nest vast van plan om te blijven

Beatrijs Deneckere

2 0

Eenzaamheid

in het hart van de woestijn borrelt de zoetste bron door alleen te zijn doe je dat waarvan je niet wist dat je het kon koester je eenzame tijd als de kostbaarste schat zo ontdek je mettertijd dat waarvan je niet wist dat je het had

Beatrijs Deneckere

4 0

De Oversteek

De ferry vertrekt Kruimelende kliffen vervagen in een exotische mist van kalkblauw water De zon verzacht de wind, hier op het dek van deze hoogzwangere boot waar tijd duty free wordt gedood en doorgespoeld, met dure koffie En ik kan enkel denken Wie steekt nu over in de andere richting met enkel hun Leven als bagage? Calais komt in zicht Wie wacht er daar met hongerige ogen in modderpoel van vervlogen dromen enkel die van de oversteek dient nog te worden gebroken

Beatrijs Deneckere

0 0

Tijd

de tijd glijdt door onze vingers zo subtiel versmelten de dagen tot een homp herinnering plots gepasseerd wacht niet tot het einde kijk geregeld over je schouder je kan nog corrigeren hoe je tijd te spenderen

Beatrijs Deneckere

0 0

De Bloem

Ik had een droom waarin elke vrouw wereldwijd zich kon openen als een wilde bloem, zonder schroom in totale vrijheid, los van concurrentiestrijd Allen tegelijkertijd ontloken ze in bedwelmende overweldiging in gracieuse belichaming van hun ware vorm Met stomheid geslagen stopte de wereld met draaien Elke oorlog kwam tot stilstand Elke roofbouw doofde uit Elke repressie loste op Materiële obsessie op de schop Omgeven door zoveel schoonheid wenste ieder slechts de dag te plukken het moment te beleven en ons bestaan te eren

Beatrijs Deneckere

0 0

Slet

Bestaat er een mannelijk equivalent voor hoer, voor slet? Of is voor een man een gezonde seksuele appetijt een verworven recht een vanzelfsprekend feit een deel van zijn aard het vermelden niet waard? Een man mag, indien gewenst, schaamteloos zin hebben en schunnige moppen tappen, we gaan er niet altijd terecht, van uit dat hij geregeld denkt aan zijn fluit Als vrouw dans je op de koord tussen non en nymfomane probeer je te balanceren je fantasieën niet openbaar te etaleren je pikante insinuaties te controleren je dient toch ergens een zekere reserve te bewaren je van losbandig gedrag te vrijwaren Als je niet wil worden gebrandmerkt en belaagd, met als excuus Ze had erom gevraagd

Beatrijs Deneckere

6 1

Sociaal Ongemakkelijk

Je wil erbij zijn en erbij horen vlotjes bewegen door mensenstromen en goochelen met woorden Maar hoe dien je je te gedragen? ik heb eigenlijk niets te zeggen of te vragen door zelfoordeel geparalyseerd wat ik zeg is sowieso verkeerd niemand is geïnteresseerd De anderen zijn zo vlot verbaal in dit sociaal bacchanaal blijk ik totaal abnormaal Of is dit slechts schone schijn worstelt ieder meer dan minder met dezelfde pijn Onze kudden koetjes en kalfjes struikelen over elkaar ze breken hun botten omdat wij wat echt in ons leeft zo vaak voor elkaar verstoppen

Beatrijs Deneckere

0 0

Agenda

het hebben van tijd raak je snel gewend al gauw de herinnering kwijt aan hoe het was gevangen te zijn in een wereld zo klein als een agenda

Beatrijs Deneckere

0 0

Bevriezen

Ik beeld me dan in hoe ik zou reageren en me vurig verdedigen hoe ik de pleger zou bedelven onder een stortvloed van welgekozen woorden tot de schaamte hem aan de lippen staat en hij stikt in zijn stinkende schuld dit alles uiteraard voorafgegaan door een efficiënte kopstoot en een welgemikte kniestoot zodat hij nooit vergeet dat het niet oké was wat hij deed maar zo loopt het niet ik bevries en ben genageld aan de grond geen woord meer in mijn mond mijn bevlekte bil brandt als besmette blauwe plek gedood vlees, bedorven en verstorven zijn opgedrongen kruis verpspreidt zich als koudvuur door mijn verkilde lijf totaal verstijfd ik wil hier weg maar zit vast in verlamde val en word zo klein zo klein tot ik verdwijn

Beatrijs Deneckere

0 0

Smartphone

het scherm als heroïne voor mijn ogen ik drink je prikkels en je pixels mijn vingers door algoritme bewogen word ik dieper en dieper gezogen ik weet al lang niet meer wat ik eigenlijk ging doen ik probeer me te herpakken de draad terug op te pikken hoor de tijd genadeloos verder tikken want het is al laat er zitten gaten in mijn dag onderbrekingen in mijn stroom mijn aandacht te hard verspreid de concentratie volledig kwijt je bent een gemak en een pest als de ultieme test voor mentale discipline ik heb nog veel te leren maar wil vandaag proberen het tij van jouw heerschappij over mij te keren

Beatrijs Deneckere

51 3

Lelie

de lelie zo royaal aanwezig een belediging aan de bescheidenheid een doorn in het oog van deugdelijkheid scharlakenrood en parelwit versmelten in fluwelen fuchsia deinen uit in de zoetste geur die de ruimte schaamteloos vult tot de laatste kier het residu van katholieke verdelging vergiftigt nog steeds mijn potentieel om vrij van schuld lelie te zijn

Beatrijs Deneckere

0 0