Lezen

column transcriptie

Farshteyt ir vos ikh shrayb do? Nu, azoy shver iz es nit.  Dat komt omdat Jiddisch een Indo-Germaanse taal is. Voor mensen die Nederlands of Duits kennen, is het een eitje om eraan te beginnen. Spreek de tekst gewoon hardop uit.  Daarnaast kent het Nederlands (zeker in Nederland) heel wat woorden die direct uit het Jiddisj komen. Gokken, afgepeigerd, gotspe, gozer, sores, gabber, habbekrats, bolleboos, geintje, mazzel, schlemiel, geteisem, lapzwans, mies, schorem, Mokum, ponem, gis, kinnesinne, smoezen, sjofel, sof, stennis, stiekem, gajes, mesjogge, kapsones, makke, pleite, tinnef … Ik leer de taal nu ruim drie jaar. Misschien niet evident voor een goj, maar ook niet compleet van de pot gerukt. Yiddish is een wereldtaal: over de hele wereld zijn er mensen en gemeenschappen die Jiddisch gebruiken in de dagelijkse omgang, van Vancouver tot Kaapstad, van Buenos Aires tot Seoel, van Antwerpen tot Birobidjan. Als het aanvankelijk de taal was van de diaspora van vrome joden in Oost- en Midden-Europa, dan is Jiddisch nu ook een taal die mensen zich aanleren (lernen zich) omwille van het pure taalgenot.  Jiddisch gebruikt in principe het Hebreeuwse alfabet (alef beys); daar moet je even op oefenen, nieuwe lettertekens die je van rechts naar links schrijft. En je moet een manier vinden om Jiddisch op azerty- en qwerty-toetsenborden weer te geven in Latijnse lettertekens. Dat heet transcriptie.  Nu ik er op let, merk ik dat ik in de bovenstaande fragmenten verschillende transcriptiesystemen door elkaar heb gebruikt. De website Taalvlinder zegt daarover: ‘De transcriptie van het jiddisch/jiddisj blijft een probleem - mesjogge vindt u terug als meshugeh, maar ook als mashugga. Een beetje flexibel zoeken dus.’ Vanwaar die verwarring? Het overgrote deel van beschikbare Jiddische transcripties komt uit het Engels. Zelfs een Franse website als Yidlid kiest voor het transcriptiesysteem van het New Yorkse instituut YIVO. Zo krijg je schlemiel en zinnen als Farshteyt ir … Het Instituut voor de Nederlandse taal echter heeft een digitaal woordenboek, Sofeer, dat Jiddische woorden omzet volgens een  Nederlandse transcriptietabel. Dan wordt het sjlemiel en Farsjtejt ier vos ich sjraib do? Noe, azoi sjver iz es nit. Aan Universiteit Antwerpen is er ook nog een hybride vorm in omloop, waarin je Yiddish niet spelt als Jiddisj, maar als Jiddisch. Om de farwirroeng helemaal compleet te maken is de uitspraak bovendien deels afhankelijk van de regio en de omgeving waarin de woorden worden gebruikt. De vanuit het Hebreeuws geïmporteerde term ksjr, spreek je in het Nederlands uit als koosjer, maar in het Frans als casher (kasjèr). Jiddisj kan je met recht een wereldtaal noemen, ieder maakt ze zich eigen door haar aan te passen aan de eigen geschiedenis, afkomst of lokale cultuur. Ja, dan moet je een beetje flexibel zoeken. Mooi toch?    

Hugo Durieux
3 1

Het sneeuwrooslied

Warmbloedspringpaardjes, springend over een bevroren meer                                                      als dwaalgeesten met een kaars in de winter                                                                                kinderen steigerend door een zilveren storm                                                                                  zo gloeiend warm en toch zo kwetsbaar zwak Pluizig grijze muizen in een winterslaap, knus bij het gouden vuur                                                allemaal samen binnen, als behoeders voor wie buiten is                                                            ouderen achter de ramen, tussen winterrozen en rook                                                                  ronde en boom vol met lichtjes, een fonkelende ster in het donker Sneeuwuilen izen de wereld langzaam verdwijnen                                                                        in een koude mantel van witte dons                                                                                                postbodes bezorgen brieven aan de wereld, met van die mooie rode letters                              over wijsheid en welzijn, over winter en warmte                                                                             het sneeuwrooslied

Anna.M
2 0

Trekvogel

Ik heb te snel herinneringen verzameld                                                                                           van een kleinschalig verleden                                                                                                     die nog snel paste in mijn geraas en verdriet Voordat ik wegvloog naar het noorden                                                                                            kort landde in het zuiden                                                                                                           mijn vleugels spreidde naar het oosten                                                                                        en mijn koffers pakte voor het westen  We draaien in de wind                                                                                                                    naar bestemmingen waar we verwacht worden                                                                              zal het verdwijnen als we langer wachten?                                                                                       wordt het vergeten, gewist uit onze gedachten? Lege stoelen aan eettafels                                                                                                              deuren gaan open en dicht                                                                                                            het nest loopt leeg                                                                                                                      mijn broeders gaan vliegen Toch zal de zandloper zichzelf omdraaien                                                                                      vogels vliegen vanzelf terug naar het noorden                                                                          volgens de eed die ze zichzelf hadden gezworen 

Anna.M
0 0

Tuin van dode rozen

Als verloofden  wandelen ze in een tuin van dode rozen                                                                                        Zonder kleur en zonder geur                                                                                                      Gevangen tussen de doornen van angst                                                                                      de angst om eenzaam te zijn Want ze zijn als doornen in je vel                                                                                                    pijnlijk om te verwijderen                                                                                                         Maar ze weten het wel                                                                                                                  ze zullen blijven bloeden als ze bij elkaar blijven  In de winter zullen hun blaadjes vallen                                                                                            en ook al valt er een zwarte schaduw                                                                                            in de lente groeien de rozenblaadjes weer                                                                                      en komen man en vrouw terug de rozen plukken  Als vrienden 

Anna.M
0 0

Tweede, derde en vierde versie

Tweede versie                                                                                                                                 Onvoorstelbaar,                                                                                                                              Zo schrijf ik zoals ik ben                                                                                                              met woorden die zomaar naar mij zijn toegewaaid                                                                        stamelend komt het gedicht op gang                                                                                           zo ben ik al begonnen voor ik al begonnen was                                                                            het is geen gesloten lijn                                                                                                                als een gloeiende nullijn die niet wilt uitdoven                                                                           wie hier terugkeert ziet een vervolg                                                                                                Passie    Derde versie                                                                                                                                    't zijn gesprekken met mezelf                                                                                                      die ik schrijf op papier                                                                                                              gebroken zinnen                                                                                                                            geschrapte woorden                                                                                                                     tot de rode lijn zichtbaar wordt  Vierde versie                                                                                                                                    Een woord wordt een zin                                                                                                            een zin een tekst                                                                                                                              een foto een tekening                                                                                                                  een droom wordt op zwart wit gezet                                                                                        bestempeld met lagen inkt                                                                                                            tot mijn gedachten worden verspreid     

Anna.M
0 0

Mist

Een grijze wolk vol gedachten                                                                                                        bedekt mijn mistige hoofd                                                                                                                 het prikt mijn ogen open                                                                                                             die half gesloten waren  Een schijnsel in de verte                                                                                                                van het wegenloos vervoer                                                                                                            in de indistruele rook                                                                                                                      waar getoeter zich mengt met geschreeuw                                                                                      en het gefluit van vogels vervaagt voetstappen in de nevel                                                                                                          geleid door goud en kroon                                                                                                            naar het vochtige universum van de aarde                                                                                  vol onmisbare dieren                                                                                                                  zwemmend in pikzwarte olie De damp verspreidt zich verder                                                                                                        naar onze bossen en wouden                                                                                                          waar dartelende herten nu zoekend schuifelen                                                                                fladderende vlinders zich vastgrijpen aan takken                                                                             en madeliefjes hun blaadjes dichtzegelen Ik wandel door het verdriet                                                                                                            van de mensen die ik niet meer kan horen                                                                                    ze schreeuwen dat het niet meer gaat                                                                                          maar wandelen toch door de mist                                                                                                  en volgen blindelings de route van het beleid Rampspoed

Anna.M
0 0

Eindeloos dichtbij

Ik zal je een verhaal vertellen over het meisje in het lokaal                                                            Een vermoeide ziel die haar gedachten gebruikten als een houvast                                            ze vertelde hoe ze de kinderen kon horen die wilden passeren                                                  maar ze bleven maar botsen tegen een hoge muur Het meisje kon het gelach horen in de ruimte                                                                                van kinderen ide elkaars hand grepen en naar de lucht sprongen                                              als sprinkhanen onder een laag dak                                                                                                als vogels zonder vleugels Ze bleven maar botsen tegen een hoge muur                                                                                terwijl er trage weken en weke dagen voorbijgingen                                                                    alsof er enkel herfstmaanden bestonden                                                                                      en oneindig lange uren  Om hun dagen te vullen gebruikten ze de muur                                                                            ze schilderden het vol met hun dromen als prachtige kleuren                                                      Pruisischblauw om kapitein te worden van een groot schip                                                           of goudgeel om mensen beter te maken, als dokter Maar ze konden niet voorbij die muur                                                                                            Ze waren moe, moe van het klimmen                                                                                            en ze waren moe, moe van het schilderen                                                                                want ze bleven maar schilderen tot het doek weer wit was

Anna.M
5 0