Lezen

Centraal station

station vol stemmen - de zon schijnt op de leuze l’union fait la force

WARM.

julien schoenaerts Julien Schoenaerts leest Dwaallicht Willem Elsschot. Julien Schoenaerts leest Gedicht: "Het huwelijk". "Moeder", Willem Elsschot Wanneerde wind vliedendde wegen metsneeuw verspreid. Wanneerde wind kronkelend, guurde bladeren bruinwegen bedekt. stap iksporen achterlatend Mijn warme nestjebinnen.waar de vlammen likkenhet hout verteerd **************************************

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

0 0

U. U. U. U.

GRAFFITI ART DUCK MORIAANSTRAAT ANTWERPEN.BELGIE EUROPA U.Zult het niet wetenwant depolitiek heeft besloten dat.U.Het niet zal wetenomdat.U.Het niet WIL weten U.Wil het niet weten dat inde duizenden, en duizenden, en duizendenVlaamsche stratenduizenden, duizenden, duizenden, GEBRUIKERS wonen.De politiek wil niet datUhet weetomdat.U.het niet wil weten tot het bij uw vrienden, bij uw familie, bij uw kennissen, gebeurt.inUW HUISKAMER bij uw ouders, kinderen, broer, zuster, kleinkinderen, gebeurt. DAN IS HET TE LAAT.DAN RESTEN NOG ALLEEN DE VERGEETPUTTEN voorUW kinderen, ouders, vrienden. Umaakt van de Nederlanden een vuilbak.OMDATUBELGENDUITSERSFRANSENop de koppen van de Nederlanders kunt, KAKKEN Iedere dag 5000 drug toeristen in 1 Nederlandse stad.Iedere dag 50.000 drug toeristen in10 Nederlandse steden.1.5OO.OOO drug toeristen per jaar in 1 Nederlandse stad.15.OOO.OOO drug toeristen per jaar in 10 Nederlandse steden. UW zonen, dochters, ouders,BELGEN DUITSERSFRANSEN de politiek weet het U…WILT….HET…..NIET……WETEN. U.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

0 0

drugs

CLOSED DOOR Een man slaat zijn vrouwDe vrouw een moeder, zoekt hulp bij haar kindDe eerstgeborene de zoon word bedreigd door de man zijn vaderHet kind ziet in wanhoop hoe zijn geliefde moeder er steeds weer onderdoor gaatHij voelt de machteloosheid de wanhoopDe zoon wordt puberVlucht weg in drugsDe man en vrouw verzoenen zichOver slaan wordt niet meer gesprokenDe dader wordt rap gevondenHet zijn de drugsHij wordt veroordeeldHij krijgt levenslang *************************************************

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

5 0

KUSSEN VOOR IEDEREEN XXXXXXXXxxxXxXxXxXXxXxxX

weed ____xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx___xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx___xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx___xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx____xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx_____xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx______xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx_________xxxxxxxxxxxxxxxxxx___________xxxxxxxxxxxxx_____________xxxxxxxxx______________xxxxxx_______________xxxx_______________xxx______________xx_____________x___________x________xx______xxx_____xxxx___xxxxxx___xxxxxxx____xxxxxxxx______xxxxxxxx________xxxxxxxx_________xxxxxxx_________xxxxxxx________xxxxxx________xxxx_________xx__________x *****************************************************

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

6 0

Valse goden.

Valse godenbestaanNIET, omdatgodenNIET BESTAAN

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

3 0

Obama Hip Hip

Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,vvHoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera, ,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,vvHoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera,Hoera, Hip Hip? Opeens werden de leugenaars, SJOEMELAARS, bedriegers, OPKOPERS, omkopers, . Samen met de hypocriete christelijke verenigingen die ook wel eens kinderverkrachters genoemd worden "we zijn tegen sex voor het huwelijk maar onze geliefde TRUMPIE mag alles" en andere religieuze verenigingen. De anti-abortus groepen ook wel eens vrouwen moordenaars genoemd. WAKKER. Ze werden 1 in de strijd. ******************************************************* encyclopedische mens

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

7 0

& toen zong Freddy

Koen Vlerick

5 0

Knetter.

alsdiegenen die geen dokterzijnanderen beschuldigenknetterte wezen daar is duidelijk een hoek af.hi hi ****************************** nacht op mechelsplein Antwerpen

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

2 0

Ik heb helden gezien.

Ik heb helden gezien. Ze struinden over strandenop wielen ze hobbelden door junglesop krukken Een vrouwsoftenon slachtofferBaarde een kindvoedde het opwerd in brons gegotende sport-junksin Londenweigerden dat bronsop een sokkelte hijsenze vondenhet een aanfluitingvan de ideale mensde gekken. ******************************** BLIND DESIRE

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

0 0

S.......

S....... Laten we allen samenhop hop hop ============================== So.......? Laten we allen samenhop hop hop terughop hop ============================== So sos.......? Laten we allen samenhop hop hop terughop hop aan de opiumvan het volkgaanhop =================================== social / suicidaal Laten we allen samenhop hop hop terughop hop aan de opiumvan het volkgaanhop wie iets andersverkieshop drijven we allen samenhop hop de vergeet putten inhop dan kunnenhop de gat slikkende bozenook wel dealers genoemdhop hun aandelenhun zilverlingen uit het bloed, zweet, en tranenvanhunhorigeninnen . **************************************** memory en desire

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

3 0

Nu weten we......

dat de arme wanhopige mensdie op instorten staatniet geholpen wordtdoor zij wanneer zijop instorten staaneisen zij van dearme wanhopige mensalles op ************************************ mémoire du maroc

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

3 0

Tevredenheid.

Ik word tot mijntevredenheidomringd doortevredenheidbangelijke, tevredenheid. ****************************************** Symbiose

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

5 0

the boy on the chair

Koen Vlerick

6 0

Gym

op mijn waaier reclame van de gym school - mijn arm traint alvast

Margaretha Juta

3 0

the man who used his brain wrong

Koen Vlerick

7 0

kapitalisme

HET DORP flandre profonde ****************************************************************Ik kocht tien kleine krokante broodjes, wat beleg en servetten die ik met elastiekjes rond de broodjes hield. Ik hees me in een koksmaatjeskostuum en verkocht de tien broodjes in een nabijgelegen café. Met de winst kocht ik er twintig, en dan veertig.Na een jaar zo te hebben rondgelopen kreeg ik een aanbod. Een bekend en berucht café was de tijdsgeest van dat moment niet zo genegen. De boîte, DE MUZE waar een tijdje terug rijkelijk spenderende achtenzestigers vervuld van liefde hadden rondgelopen, was nu gevuld met de nieuwe generatie agressief uitziende jongeren met hoog opgekamde haren vol zeepresten. De ouderen, die in vreedzame meditatie verkeerden, vluchtten resoluut de deur uit. Een slechte zaak voor de eigenaar. Zijn leningen moesten immers worden afbetaald. "Als je gebruik maakt van het raam, kun je zowel buiten als binnen je broodjes verkopen," zei hij. Er waren twee ramen. "Als het lukt, dan bouw ik je een keuken." Een jaar lang stond ik daar. Op een dag zag ik in de Japanse keizer en zijn keizerin in twee aparte wagens op twee meter van mijn raam voorbijsnellen. Twee Amerikaanse dames die in Amsterdam logeerden kwamen eventjes een koffie drinken. Een jaar lang stond ik daar iedere dag. Ik opende mijn venster stipt om twaalf uur 's middags. Ik bleef tot de laatste man. Kotsbeu werd ik het. De redder in nood, de witte ridder op het witte paard, verscheen in de gedaante van de eigenaar van een ruïne op het Zuid. In een van de leegstaande pakhuizen had die man een studentenfeestzaal ingericht. De PARADOX. Of ik daar mijn handeltje wilde verder zetten. Het beloofde keukentje was er nog altijd niet. Ik gooide al het aanwezige vlees in de diepvries en trok de stekker uit. Twee jaar lang verkocht ik hamburgers in de feestzaal. Op een dag vroeg iemand me of ik wilde meewerken aan De Laatste Nacht. Als ik eten maakte voor de artiesten, mocht ik broodjes verkopen op het evenement. Na enige navraag leek het me doenbaar. Het jaar ervoor waren erop een uur tijd vijfhonderd broodjes verkocht. Ik mikte op tweeduizend broodjes. Voor de artiesten dacht ik aan lamsribbetjes met frieten en salade. Maar het was nieuwjaar, en in Antwerpen bleek geen enkele lams rib meer te krijgen. Varkensribben dan maar, gestoofd in kruiden, uien, look enander lekkers. Wie zou het merken. Om tien uur stond alles klaar toen de organisator mij kwam melden dat de heren nog eventjes wensten te wachten. Mij goed. Alles werd koud. Om twaalf uur stond alles her opgewarmd klaar. De kleur van de varkensribben was veranderd. Zeker de aanhechting van het vlees aan het been was problematisch geworden. De organisator kwam mij verwittigen dat de groep wel honger zou hebben over een uur, nadat ze nieuwjaar hadden doorgezwolgen.Ze hadden honger. Ondertussen was lamsrib totaal uit mijn woordenschat verdwenen. Een paté kregen ze, met krokante frieten en verlepte in de dressing verdronken sla. Een tijdje later werd ik getrakteerd op champagne, ik werd de eetzaal bijna rondgedragen. Omdat het zo lekker had gesmaakt. In totaal verkocht ik vijftig broodjes. ********************************************************* BANK hieren

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

29 0

Au Café de la paix (9) - Is leven ontcijferen of verzamelen?

Uw scribent heeft gezondigd. In de buurt van Figeac zijn er twee cafés de la paix, en ik heb geen van beiden bezocht. Het kwam allemaal door die klant van het Hotel des Bains, die bij het ontbijt ‘summertime and the livin’ is easy’ floot. Was ik niet pas om half negen uit mijn bed gerold, dan had het terras nog vol gezeten met gedisciplineerde pelgrims op hun weg naar Compostella. Ze hadden me misschien aangestoken om de fietstocht van bijna anderhalf uur naar Livernon aan te vatten, een dorp van amper zeshonderd inwoners, maar mét bar/pizzeria ‘Café de la paix’. De wat saaie route langs steenwegen doet me twijfelen. Het tweede cafe de la paix in Saint-Cirgues steunt op het vrijwilligerswerk van association Chapeau en ziet er een alleraardigste bedoening uit. Maar helaas pindakaas, ze lassen even een zomerpauze in. Dus probeer ik de deuntjes van de fluitende man te herkennen op dat zalige terras van Hotel les Bains, waar trouwens geen enkel bad is. Maar tot 1957 was het een publieke badplaats. Lekker tegendraads, namen die iets beloven wat er niet is. Het Café de la Poste, in een gehucht waar de Post al lang geen loket meer heeft. Een Café de la paix in chaotische tijden. Hoe kan je vredevol samenleven als je elkaars taal en context niet begrijpt? Jean-François Champollion, geboren in Figeac, studeerde Hebreeuws, Arabisch, Aramees, Koptisch, Ethiopisch, Sanskriet. Twaalf jaar lang beet hij zijn tanden stuk op Egyptische manuscripten voor hij in 1822 de Steen van Rosetta kon ontcijferen. De tekst op die steen is een dankbetuiging aan koning Ptolemaeus V in twee talen en drie handschriften: Egyptische hiërogliefen, demotisch schrift en Koinè-Grieks. De originele steen, in 1799 ontdekt door troepen van Napoleon, kwam na de nederlaag van de Fransen in Alexandrië in Britse handen. Tot op vandaag kan je de steen bezichtigen in het British Museum. In Figeac liet de Amerikaanse kunstenaar Joseph Kosuth de tekst graveren op het plein voor het geboortehuis van Champollion. Een enorme granieten tegel heeft dezelfde grillige omtrek als de originele steen. Op de tuinterrassen errond groeien papyrus, tamaris en aromatische planten uit de tijd van de Egyptische farao’s. Zo wijst Kosuth op de band tussen een geschrift, een taal, de cultuur en de natuur van een streek. Mijn schriftuur voor vandaag is een fietstocht langs de kronkelige wegen tussen Figeac en de dorpen Capdenac-le-Haut en Faycelles. Een lusje van anderhalf uur op de elektrische fiets, de app Komoot is mijn gids. Het leven mag makkelijk zijn in de zomer. De route die fietsenverhuur ‘La bicycletterie’ heeft samengesteld, loopt langs kleine paden en departementswegen. Tot Capdenac-le-haut geniet ik van de nog vrij groene heuvels. Het fietst lekker weg en Capdenac beloont me met Instagramwaardige steegjes. Ik eet een hartige pannenkoek bij crêperie l’Oltis. ‘A pannenkoek a day keeps de doctor away.’ En ze hebben een fantastisch panoramisch terras. Om twee uur zet ik de tocht verder naar Faycelles, waarvan ik hoorde dat het nog mooier is dan Capdenac. Maar de temperatuur stijgt boven de dertig graden. De halve liter water die ik bij Oltis dronk, lijkt al na een kwartiertje verdampt. Ik heb nog water bij, maar droom van een lekker frisse cola in Faycelles. Halverwege moet ik van de fiets op de Bouclée de l’Hospitalet, een steil baantje met keien. Dat kort stukje te voet is de prijs die je betaalt om een mooi traject langs de Lot te kunnen fietsen. Ik glijd een paar keer weg, die Bouclée de l’Hospitalet heeft zijn naam niet gestolen. Mocht ik hier mijn been of pakweg mijn nek breken, dan kunnen ze in Faycelles wel nog iets met mijn organen. Wanneer ik het dorp twintig minuten later binnen fiets, spot ik er een bordje ‘Faycelles. Ambassadeur du don d’ organes’. Het dorp is de definitie van doods: het enige café opent er pas om vijf uur. Daar gaat mijn frisse cola. Onder de pergola van het café wacht een vrouw uit een naburig dorp tot ze naar de kapper kan. Een Belgische die naar Compostella wandelt, schuilt er voor de hitte. ‘Ik zou hier moeten komen wonen, zegt ze. De rand van Charleroi is zo grijs. Ik ga de heuvels missen.’'Maar hier is alles uitgedroogd, zegt de andere vrouw. Dit jaar nog meer dan anders.’ Het gras is altijd groener aan de andere kant. Mijn groen gras is het zwembad van mijn nieuwe Chambres d’hôtes les Pratges. Ik kan niet wachten om erin te duiken en besprenkel me al alvast met water van de drinkfontein. Ik zet de fiets op ‘sport’ en zoef aan twintig per uur door het landschap. Geen zuchtje wind is er, de hitte maakt zich meester van je lichaam en je brein. De dame van de GPS moet haar instructies herhalen voor ik ze verwerkt krijg. Ik kan niet anders dan mijn allergrootste respect uitdrukken voor de pelgrims die mijn weg kruisen. Ondanks hun rugzak en hun afgrijselijk warme schoenen met kousen, begroeten ze me vriendelijk. Eindelijk zie ik een bordje ‘Figeac’, de kronkelige afdaling naar het stadje is nu echt ingezet. ‘Een citronade, alstublieft’, hijg ik aan de toog van het eerste café. In het koele water van het zwembad is the livin’ alweer wat easier. Althans voor mij. De eigenares Marie (hoeveel vrouwen draaien zich om als je in Frankrijk ‘Marie’ roept op straat?) is tachtig, al lijkt ze hoogstens zeventig. Ze is benieuwd naar al haar gasten, en vraagt ons aan de ontbijttafel naar onze job. Zelf heeft ze tot haar zeventigste als kinesiste gewerkt. Enkele jaren bestuurde ze een ziekenhuis, toen nog een mannenbastion. Ze overwon haar onzekerheid tijdens vergaderingen, leerde kordaat te zijn. De Chambres d’hôtes zijn een project van haar man, die door een reorganisatie op zijn vijfenvijftigste zijn werk verloor. ‘Hij was heel sociaal en commercieel’, zegt Marie, ‘de bed and breakfast was echt zijn ding. Maar twee jaar geleden stierf hij aan een hartaanval. Een pijnloze dood, maar wel een waarbij je geen afscheid kan nemen,’ betreurt ze. Het schrijnt nog altijd, zie ik. Toch houdt ze de zaak mooi in ere, met twee medewerkers. De bedden zijn opgemaakt als in een interieurwinkel, met een crèmekleurige sprei en daarover nog een groene fluwelen band. Onder twee gewone kussens ligt nog een lange worst van een kussen. Het is een heel werk om het bed van zijn decoratieve lagen te ontdoen, zodat ik erin kan slapen. ‘Ik hou van objecten’, zegt Marie, met een nuchterheid die afsteekt tegen het allegaartje aan souvenirs in de eetkamer: een gans in bikini, drie dodo’s uit Mauritius en twee poppen van showgirls, even groot als de dodo’s. ‘Je zou moeten zien wat er nog allemaal in de kelder staat’, zegt ze, ‘een heel leven bij elkaar.’ Ik overnachtte in de kamer van haar dochter, die nu een restaurant runt in het centrum van Figeac. Nadat ik haar hondje Peps een laatste keer streel, trek ik de deur van les Pratges achter me dicht. Ik vraag me af welk heel leven er in mijn kelder zal staan op mijn tachtigste.

Pons

0 0

Komedie casino

De lachebekjesop t.v.zijn wederom niet,niet meer mee. ********************************************** Ritme akkoord

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

2 0

Kennismaking

Van elke boom die langs het grindpad van het park staat, heeft mijn app een foto gemaakt. Zo heb ik kunnen identificeren: wie zich graag tatoeëren laat, wie fluistert in de wind, wie in de lente ruit en slordig een wolk van witwollen haren achterlaat, wie vruchten verkoopt die paarden vergiftigen kunnen, wie vooral in de winter vruchtbaar is, wie naar ons land is geëmigreerd, wie mijn ouders de kastanjes leverde die zij op de kachelplaat poften, wie eikels op mijn graf zal zaaien, wie in rijen langs de Franse wegen staat, wie krullen op zijn bast vertoont en wie heerlijk in een wit kleed gehuld gaat. Zo krijg ik best de indruk: ik ben beslist sociaal bedreven.

Robert de Roek

0 0