Het is ochtend, je slurpt van je koffie. Je wilt een lucifer tussen je oogleden steken.
Je geeuwt. Je maakt jezelf wijs dat het geen levensmoeheid is.
De melk is zuur. Toch drink je ze, want de koffie is op.
En leidingwater vertrouw je niet.
Dan hoor je een raar geluid. Een soort gekrab, gesnuif, gestoei.
Het is je poes.
Ze speelt met een sjalot.
'Sjalotten horen niet op de grond. Die horen in de sjalottenmand', denk je.
Maar het is ochtend, alles is mogelijk.
Je slaat de poes gade. Ze is speels vandaag. De sjalot heeft het niet onder de markt.
Het tafereel vrolijkt je op. Het vrolijkt je zozeer op dat je lacht en tegen je poes praat: 'Jij mallerd! Sjalotten zijn geen muizen. En sjalotten zijn ook geen onderdeel van je dieet. Jij gekke poes toch.'
Dan sta je op van de ontbijttafel en schopt de poes spijkerhard in haar ribben.
Zeg nu zelf: dat was toch niet nodig? En zo onverwachts...
Je moet je ochtendhumeur leren te kanaliseren zonder de poes te mishandelen. Gesnopen?
Het is gewoon een kwestie van fatsoen.
En dierenliefde.