Lezen

Een muzikale reis

Er wacht hem een reis naar een wereld waar de stilte breekt Waar fluisteringen weer muziek worden en klanken hun weg terugvinden. Zijn plekje in de zaal blijft even onbezet, om te leren, zacht en traag, zijn nieuwe oren te begrijpen, klank voor klank, en dag na dag. En als hij toch even wil terugkeren naar de stilte Weet; woorden hoeven niet gehoord te worden om liefde te begrijpen.

FeliciaV

11 1

Blauwdruk

Jouw lippen op de mijne leg je hoofd te rusten Snuif de zoete geur van frisgewassen haren. Jouw lippen op de mijne laat een blauwdruk achter Een geur die nooit meer hoeft te verdwijnen.

FeliciaV

16 1

Mijn eerste lijk

'T was op den houtachterop de fietsik telde 4 of 5en van lijken kende ik nog niets ze zeiden het al jaren't is daar een gevaarlijke baangrootmoeder was verwoed aan 't trappenrichting rerum novarumlaan links zag ik het gebeurenmaar kijken mocht ik nieteen meisje en een autoplots had oma veel verdriet veilig thuis aangekomenin de keuken stonden wijwe wisten dat ze het niet gehaald hadmaar het is nu gelukkig voorbij. Mijn tweede lijk was dichter bij huisik ben een jaar of 20mijn vriendaan een touwop de ganghet rijmen is me intussen vergaan ik kuste zijn koude en dichtgeplakte mondde koelingsmotor begon te brommen, ik schrok opeen trillende dode, terug tot leven gekomenwat een duistere grap ik heb de sleutel om je te bezoekenzolang je daar nog ligtvoor het eerst in je leven in kostuumoh wacht mensen schrijven hun naam in je kistik schrijf je naam op mijn lichaamje bleke wangen als leder opgespannen in een kuilvoor eeuwig door mijn blik gebrand aderen lopen doorheen krijtkleurige oogledenhet verschil tussen dag en nachtzonder een zielgeen electriciteitde stekker eruit een lijf wordt een lijkeen echtgenote wordt een weduweeen lief wordt niets. Uit mijn derde lijk kwam ik voortmijn opa was mijn enige paje was mijn grootste vijand en beschermerzoals alle mannen in mijn leven dat zouden zijn jouw strijd duurde langmaar onze strijd duurt langerik neem je met me meeen vind het moeilijk om mijn liefde te vinden je bent hier nu niet meer om je te verdedigendus je vrouw mag het weer allemaal oplossenzoals toen je er nog wel waszoals toen jullie verhuisden, weet je nog maar je leerde me veeldat liefde uit plicht niet voldoende voeltdat je alles eerst moet opzoeken in een encylopediedat haar en nagels stinken als je ze bakt in de pandat melk en limonade niet samen smakendat ik geld win als ik raad dat er een stuk zeep in je borstzak zit dat ik niet om hulp mag roepenals er niet echt iets is dat ik mij moet schamen voor alles wat ik benomdat jij je schaamde voor alles wat je wasen niet mocht zijn ik leerde je dat ik van je hou, dat het mij intens verdiet doet te denken dat als ik ooit kinderen krijg ze jou of jullie nooit gekend zullen hebben ik zei dat je mag gaan, ik hou van je, ga maar zonder jouw bescherming ben ik ten prooi gevallenof was het net door wie je wel was, of niet waswie zal het zeggen(mijn psycholoog zal het zeggen) je leerde me dat 'het idee' en 'de idee' allebei correct zijnje leerde me dat ik niet alles weetik leerde dat je heel slim bent, maar ook niet alles weetik leerde dat kanker iemand minder kritisch kan makenik verloor langzaam mijn respect voor jouik ben bang dat dat je pijn heeft gedaan ik begrijp je wel, van waar je komt, wat je smart was, waar je voor vochtdat je van je land, van je volk bent. dat je ons wou beschermenik kan de folklore ervan wel appreciërenmaar het is een andere tijd nuje bent dood nuik hoop dat je ideeën ook langzaam mogen sterven. Een tijdje lang verlangde ik vurigdat mijn vierde lijk mijn naam zou dragenmijn lichaam zou zijnmaar het gaat beter nu, ik voel me prima nu,ik ben weer tot het leven gekomen laat mijn vierde lijk nog maar even wachtenhet ligt daar goed, zo in de toekomst. Daar heb ik mijn lijken het liefste.

Azertyqwertykiki

6 0

Marmelade

Het mes klinkt flets, holtikkend tegen het ontbijtbordGeroosterd broodkruimelt op mijn tong Alles uit buiten het lichtAlles behalvevochtin mijn mond Ik weet niet of ik hem kenen of ik hem wil leren Alleen zijn naam isvoorlopig voldoende Bittere appelsien zondertoegevoegde suikerLekker, ook zonder chocoladeMijn favoriete smaakje Ik durf het niet met je te delenMisschien vind je me dante wrang.

Azertyqwertykiki

6 2

Tom tom.

GRAFFITI ART LIFE AT LAST antwerpen, ************************************************************* lerend lezenzoekend in boekenwegwijsstaren toevalhinderendwegkwijt wegkwijnenin nietéén boek

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

6 0

Vettige handjes.

GRAFFITI ART LIFE AT LAST antwerpen, ******************************************************** daar stond ikmet mijn vettige handjestussen al die kostbareoud en nieuwe boekenvan hier uit verre landenaandachtig bekeek ik er 1mijn vettige pollen grepeneen uniform achter mij"pas op"mijn vettige pollenhad hij zo in tsnotjehij was vakman"wat moet je hier?""heb hier ook een boeksken staan""u schrijft?""soms beweert iemand HET""uw oeuvre staat hier?""mijn oeuvre hi hi", niet kostbaar, van hier"begreep dat ik mij beter niet kon vergrijpenaan die dikke banden uit verre landen.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

5 0

Bollen bollen.

GRAFFITI ART LIFE AT LAST antwerpen, ********************************************************** Rollendbollen bollenover groene laken in tcafé recht in tgat geschotenals een winnaarwel tevree waarna we samenrollebollenop groene gras voor tcafé tollend brakendin twaletwat minder tevreena een tijdje opgeluchtwel tevree rollendbollen bolleneindeloosweer in weer rollendbollen ballenrecht in tgat geschoteneeuwig reedsheen en weerop en neer

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

6 0

Zomervakantie

op zijn bureau groeit de stapel kranten - zomervakantie

Margaretha Juta

0 0

Bff's

Taxi-delen “ Over een paar weken zie ik ze weer, mijn “best friend -forever”. Ik heb er eigenlijk méér dan één”, zegt ze spontaan. For-ever ? “Voor-eeuwig-en-altijd- vriendschappen “, wie gelooft daar nu nog in? Dat kan alleen maar in sprookjes bestaan. “Kind toch, Vrienden verhuizen en verdwijnen ”, denk ik te luid. Ik zwijg. Waarom zeg ik dat ? “Vrienden uit de kleuterklas. Ze zijn er nog. Een paar toch. Het kan”, zegt hij. Ik denk weer even na. Heb ik het mis? ‘Voor altijd ‘ geeft houvast en zekerheid. Als kind moet je ze hebben : bff’s. Taxi stopt bij het kursaal. “Fairy Tales”, virtuele reis door sprookjesland. Dochter stapt uit aan vertrouwde hand. “Inhalen van gemiste tijd”-tijd. Geen zee aan tijd , Wel dochter -papatijd in afwachting van bff- tijd. Nog twee weken….

Alma lavado

10 1

horizontale eeuwigheid

BODY ART ********************************************** dieptestaardendoelloosgeen woord geen drugsgeen alchoolgeen pillen had hij ze maar genomenhad hij maar drugs genomen versuf in een hoek geblevenhad hij maar alcohol gezopen en in een gracht met zijn fiets verzopenhad hij maar een doos pillen genomendan waren we er van af

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

2 0

IEDERE Acht minuten.

orkest, groenplaats, antwerpen, Belgie acht minutenacht minuten tijdacht minuten verslindenSlachtoffers acht minutenKinder lachPeuter gekteBaby vrolijkheidvermoord acht minutenBloedWeerloos bloedRood bloedVrolijke mensen bloed acht minutenHuiddoorpriktdoorkerftDaar dood

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

2 0

gargool

ik ben in mijn eigen chromatozoïsche soep verdwaald terwijl ik het vroeger zonder moest doen gebeurt het nu allemaal kunstmatig en boeit al het andere nog mateloos niemand is ooit teruggekeerd uit dat leven van toen sporadisch in een echo verschanst tussen het steen en aanverwanten trek in een spoor van slijm vanuit zijn tafelpoot tot recht in mijn hart zolang het brood maar blijft blinken ergens achterin de roodbesneeuwde zaal

Eliot

14 1

Lekker slapen.

gaga lola lady veilig beschutachter glas storm geluidenrazen onzichtbare windpijnigtde bomenrijenbuigen regenvlagenknetteren zo kan ik beschutlekker slapen

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

4 0

De avond gast

Ik knik. Mee Ik lach. Mee Ik juich. Mee. Maar diep van binnen een snik Een stille traan Ik weet dat vriendschap iets moois is Dat je het als zand moet behandelen Niet knijpen Zachtjes omarmen Ik weet dat vriendschap Geven en nemen is Is mijn zelfwaarde het waard Om hier iets over te zeggen Is mijn gevoel van waarde minder waard Dan een knik Een lach Gejuich Ik hou me in Ik weet dat ieder Gewikt en gewogen Familie vrienden kennissen Maar ik ben hier weer de avondgast Pas de derde keuze Pas die nagedachtenis van ach we zullen ze ook maar vragen Mijn gevoel van vriendschap zit er dus naast Maar ik Ik hou me in

N.

10 0

Ventilator

tempelbezoek- vol overgave bidden ventilators mee

Margaretha Juta

4 0

Oranjebloesem

De muren ademen stof achter het gebarsten beton. Als ik door een gat kijk dat misschien twee dagen geleden een raam was zie ik precies heel de wereld mee ademen. Zelfs mijn lichaam kan ademen dankzij de scheuren in mijn kleren. Er loopt een mier op mijn knie. Ik denk dat het een meisje is, want meestal zijn het de vrouwen die zich moeten verstoppen. Net zoals deze mier zich probeert te verstoppen in mijn kleren. Hier verstopt iedereen zich, ik hoor een enorme knal, mijn hart tikt sneller dan het aantal ontploffingen per minuut. Ik hoor iedereen opeens schreeuwen. Het bloed dat langs mijn wang naar beneden glijdt is even op dat moment alles behalve bloed. Ik kan opeens niet veel meer zien, ik laat mijn fantasie werken tot ik naar beneden zak. Ik ruik opeens de oranjebloesems van mijn moeder, door de tinteling aan mijn neus kan ik het mij zelfs inbeelden. Het zwart beeld dat ik zie verandert naar vroeger alsof dit puin er nooit was geweest. Ik zie het marktkraampje van de oranjebloesems waar een jongen mij elke week een rijpe vrucht aanreikte. Zonder woorden. Zijn aanraking, zijn blik De geur die door me heen gaat vult mijn hele lichaam. Ik hoor iemand tot het gebed oproepen. Ik probeer mijn benen te strekken alsof elke beweging een gebed is. Als ik mijn ogen probeer te openen zie ik nog steeds niet veel, ik voel de tinteling van mijn huid Mijn hand verdwijnt in mijn gescheurde t-shirt. Ik wrijf over me heen alsof ik mezelf troost Ik voel een vredig gevoel op komen en begin te zakken naar beneden. Zelfs hier groeit er iets, iets in het donker tussen de ademende muren en de kapotte ramen, iets dat niet te doden valt. Ik ben hier alleen in een hoekje. Nog aan het nadenken of ik afzie of het gelukkigste moment van de laatste jaren beleef. Buiten huilt de wind als een kind zonder moeder. Ik weet dat morgen ruïnes zal meebrengen en de ochtend het puin niet zal meenemen maar vannacht, in deze ademstilte leef ik in een ruimte van verlangen en hoop. Niet als een meisje dat zich verstopt, maar als iemand die haar eigen lichaam herontdekt, zachtjes, eerbiedig. Als een geheim dat zich langzaam ontvouwt. De nacht duurt lang. En ik weet: sommige dingen kunnen zelfs oorlog niet vermoorden.

Azra

9 1

Tussen bloemblaadjes en gedachten

Hij staat daar, tussen rijen geur en kleur, twijfelt lang, alsof elke steel iets zegt over haar geur. Niet zomaar een bosje, maar een stille vertaling, van alles wat hij voelt, zonder veel verklaring. Soms buigt hij zich in de weide naar het gras, waar madeliefjes fluisteren wat liefde was. Met handen vol plukt hij zon en wind, alsof hij daar haar glimlach vindt. Zij zet de bloemen voorzichtig in een vaas, maar diep vanbinnen voelt ze de haast. Want kleuren vervagen, blaadjes gaan vallen, en in haar hart vreest ze dat zo gaat met allen. Dus hangt ze ze op, met draad en geduld, droogt ieder blaadje, ieder veldgeur vult. Alsof stilstand bewaren kan wat tijd wil nemen, alsof liefde niet slijt als je haar blijft geven. En misschien is dát wat bloemen zeggen, zonder dat woorden iets hoeven te leggen: dat geven en koesteren één taal delen, en dat zelfs vergankelijkheid iets moois kan spelen.

Azra

8 2

Dennen huilen zacht

Droogte kust het land, rode vlammen dansen wild — dennen huilen zacht.

Azra

8 1

De nee na duizend ja's

Ik benhet kinddat koppig bloemen tekentop muren van beton. Ik bende krassen in duizend zielen.De nee na duizend ja’s.De stille stormdie stenen splijt. Ik bendegene die luistert naar de schreeuw.Die niet wegkijkt,wanneer de stiltezijn klauwen spreidt. Ik huil.Zonder schroom.In het volle licht. Ik heb liefmet een hart dat stamptomdat het leeft,en klopt voor alles wat ademt. Mijn verzet is traag.Mijn verzet is taai. Zoals wortels onder fluisterbeton,zwaar van zwijgen,zoekend naar licht. En weeter komt een dagdat het barst.

Kristin Huyghe

0 0

Angst.

life karim belgie een begineen einde alleen de tijdistijdloos zo sterkzo broos angst om tijdlooste wezendoet mensen zweven met prentjes allerhandewil men bezwerenbewereneen begineen eindetijdop mensenmaatwezen een vaste tijddie steedsons vingers doorgloeit seconden, minuten, urende tijd lacht stiletjesom zoveel, vlijt,want tijd weet als geen ééntijdloos te wezen vrezen wij mensen kinderenhet einde?

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

2 0