LadyAstronomia

Teksten

Wat zou ik doen als ik maar 24u te leven zou hebben?

Dan zou ik voor zonsopgang, rond vijf uur, opstaan om een ritje te paard te maken. Daarna zou ik om 9 uur ontbijten samen met mijn beste vriendinnen in een weide vol zonovergoten bloemen en paarden. Om 11u nodig ik al mijn familieleden en vrienden uit om een feest te vieren. We gaan eerst in een wildwaterpretpark zwemmen, om daarna met een ijsje, popcorn en heel veel andere snacks een fimmarathon van 2 uur te houden. Om 16 uur besluiten we om het eten te bereiden en om 17 uur zitten we in de woonkamer te 'picknicken' en met elkaar herinneringen op te halen over hoe het vroeger was. Dan is het al 19 uur en ruimen we alles op, verplaatsen we de meubels en leggen we matrassen op de grond van de woonkamer. Eerst zetten we mijn playlists 1 voor 1 op en luisteren we daarnaar terwijl we ons omkleden. We dragen allemaal verschillende onesies en dus maken we gekke groepsfoto's die we allemaal op onze sociale media plaatsen. #selfietimeee Om half 21 dimmen we de lichten en beslissen we welke series en films we op Netflix gaan bekijken. Om 21 uur worden er nog cadeau's afgegeven aan elkaar en beginnen we aan de marathon met chips, drank, snoep, chocolade, etc. Iedereen gaat om 2 uur slapen, behalve mijn ouders, beste vriendin, lief en ik. Wij gaan naar buiten, waar ik op een paard stap en afscheid neem van hen. Om 3 uur vertrek ik met mijn paard op wandel, als een soort afscheidswandeling. Om 4 uur 30 passeer ik nog eens langs huis, waar ik voor de laaste keer afscheid neem van iedereen en dan vertrek ik met mama op wandel naar een heuvel, dicht bij ons huis, waar ik haar voor de laatste keer mijn verontschuldigingen maak voor het feit dat ik me zo ergerde aan haar, vroeger. Ik kijk om me heen, vervolgens in haar ogen en fluister, "I love you infinity, mama." Dan sluit ik mijn ogen en neem nog een paar laatste ademteugen voordat ik sterf, in haar armen.

LadyAstronomia
20 0

Koffieklets zonder koffie met verjaardagstaart toe

Lieve vriendin,   Vandaag, 16 jaar! Voor je allereerste en laatste keer, 16. Dat is speciaal. Wordt specialer. Is het speciaalst. Ben jij ook voor mij. Voor eeuwig. Kostbaar. Breekbaar. Lachen. De zon staat aan jouw kant. Waarom denk ik dat? Steeds weer opnieuw geef je me een stralende lach. Hier, voor jou. Zeg je dan. Je plakt hem op mijn gezicht. En ik. Beetje overrompeld, beetje gekreukt. Antwoord. Dankje. Dat is lief. Alsof je een wilde roos plukt. En geeft. Gewoon. Zomaar. Voor het gebaar. Tof. Op jouw manier, dat wel. Zacht. Maar toch ook weer hard. Lief. Maar ook weer brutaal. Zo ben je. Ietwat overweldigend, maar ook wel sierlijk. Jezelf. Als een zwaan met een zwarte bril. Maanlicht.  Zwemmend in een meer. Sierlijk. Of als in een veld vol prachtige, wilde rozen toch een lief, klein madeliefje staat. Dat is overweldigend. Vanwege het verschil. Maar jij, mijn lieve vriendin. Niet zozeer verschillend qua uiterlijk. Van humor. Dat weet je. Zo niet. Nu. De reden waarom ik je speciaal vind. Speciaal vind. Vind. Niets. Gewoon, jij. Hoe je bent. Wie je bent. Voor mij. Jij. Onze praatjes. Koffieklets zonder koffie. Gewoon, zomaar. Twee kletskousen. Jij en ik. Aan het kousekletsen. Ik hoop dat je van deze dag zult genieten. Van je 5840e dag vol leven! Want de klok tikt verder. Non-stop. Continu. Tiktakt het verder. Accepteer je verleden en kijk uit naar je toekomst. Glimlachen. Lachen. Je geluk toelachen. Zeker doen! Speciaal. Jij. Voor mij. Dit is van mij. Geniet! -xxx-

LadyAstronomia
13 0

Kast

  Ik zat lang en donker.                                    Opgesloten in een kast.                Vol liefde en kleuren.                                    Met opgevouwen kleren.              Rood, geel en blauw.                                    Een jurk, een broek en een trui.   En kleuren daartussen.                                    En enkele andere spullen.           Die schitteren in de zon.                                    Klaar om gebruikt te worden.      Ik was onzeker en bang.                                    Maanden-, weken-, dagenlang.  Maar nu ben ik zelfverzekerder.                                    Gaan de deuren open.                Ik duw de kastdeur open.                                    Een stap in die nieuwe wereld.  Vol leven en magie.                                    Een deel van me bloeit open.   Ik kan laten zien om wie ik geef.                                     Zonder schaamte of spijt.          Om dan nieuwe ervaringen op te doen.                                    De meeste mensen zullen me accepteren.  Ik en de mensen om me heen.                                    De kastdeuren staan wagenwijd open .  Plezier. Hoop. Lach. Geluk. Geliefd.                                    Door de liefde van mijn leven, mag ik hopen. 

LadyAstronomia
0 0