Maike Bretschneider

Gebruikersnaam Maike Bretschneider

Website https://maikebretschneider.wordpress.com/

Poëzie Autobiografisch schrijven Text on stage

Over Maike Bretschneider

Ik ben in 2013 in Antwerpen begonnen met een Spontaan Schrijvenkraam aan evenementen deel te nemen.
Hieruit ontstond het idee om van de mooiste onderwerpen gedichten uit te werken en heb ik vervolgens mijn eerste dichtbundel 'blijven ademen' in eigen beheer uitgegeven en een boekvoorstelling georganiseerd.
Ik ontdekte dat ik ook graag ga optreden met mijn teksten en zo ben ik dat meer en meer gaan doen.
In 2018 verscheen er ook mijn tweede dichtbundel 'blijven ademen 2.0' uitgegeven door mezelf. Verder gaf ik ook een vertaling van het eerste bundel naar mijn moedertaal Duits uit.
Ik schrijf ook op mijn blog https://maikebretschneider.wordpress.com en ben altijd blij als ik met mijn gedichten en teksten kan optreden.
Poëzie is voor mij een mooie manier om momenten vast te houden en te delen of om iets dat eigenlijk niet vatbaar is toch uit te kunnen drukken.
Het raakt mezelf als ik een prachtig gedicht lees of hoor en nog meer als anderen door mijn gedichten geraakt worden. Dat is ook waarom ik zo graag mijn teksten voordraag: de interactie en verbondenheid met de luisteraars die erbij ontstaat is heel bijzonder.
Dat heb je niet als je 'maar' voor jezelf schrijft en/of publiceert.
Momenteel volg ik ook een thuisstudie Creatief schrijven.
Naar de toekomst toe zal ik me namelijk graag verder willen ontwikkelen als schrijver en me ook in andere vormen van het schrijven verdiepen.

Teksten

Oktober

Verwen mij met zonnige dagenKleur de bomen voor mijWees zacht en liefLaat me nog even nazomeren Vergezel me op wandelingenSta me af en toe een dagje niksen toeLaat me genieten van warme drankenProef met mij van lekkere soep Herinner mij aan de overheerlijke vergeten groentenLepel met mij de geuren van de herfstGeniet met mij van de eerste pompoen soepOnthaast mij Toon je mooiste kantenMaak van mij een ontdekkingsreizigerDie vertoeven mag in jouw dagenAfdwalen in jouw wekenOp adem komen in jouw maand Wijs mij de wegDoorheen de veranderingDie met kortere dagen eraan komtGeef me een beetje van jouw licht Betover mij met jouw magieHelp me los te laten wat niet meer vast te houden isBereid me voor op de koude winterDie dichterbij komt Wees mijn vriendelijke begeleiderOp weg naar de donkere dagenMaak met mij warme herinneringen aanRaak me met jouw schoonheid Toon me al jouw prachtLaat ons verhalen verzinnenOmhels me zachtLaat ons de herfst samen beginnen

Maike Bretschneider

Pijn

Ik voel je dagelijks in mijn knieënEn in mijn leeg gelopen ziel.Waar vroeger altijd overvloed en energie warenBen jij nu in hun plaats gekomen. Wanhopig probeer ik met je om te gaan.Al zal ik je liefst weg kunnen toverenWant je remt me in alles wat ik doe. We zijn nu eens een ongelijk stel gewordenTegen mijn wil in moet ik je een plek gevenIn mijn door jou zo moeilijk geworden leven. Dat valt soms behoorlijk tegenAltijd van jouw grillen afhangenMinder makkelijk mijn goesting kunnen doen. Pas nu besef ik hoe goed ik het hadAl die jaren voor jij kwam opduiken. Nu klim ik heel onzekerOver torenhoge muren.Om ook maar eventjesAan jou te ontsnappen. Al weet ik dat jij mijDe dagen erop alsmaar harder zal pakken.Ik blijf niet plakken bij jouWeet hoe te ontspannen. Zo gaat het spelletje tussen ons doorAl koos ik nooit ervoor. Je kwam veel vroeger dan verwachtEn met hevige kracht Over mij. En ik dacht ik stap even opzijHet zal wel weer beter worden. Toch je bleef bij mijIk zal je nooit meer kwijt rakenDus blijf ik met je schaken. Soms win ik eens,Vaak ben jij de winnaar.Je blijft voor altijdEen onverbiddelijke geselaar.

Maike Bretschneider

Nacht

Jij bent mijn rustige toevluchtsoord.Met jou stilte verwen je mij. Weer heb je mij van de dag bevrijdSamen met jou geniet ik van de tijd. Dankzij jou kan ik spelen met mijn gedachtenDie ineens stromend ,pulserend zelfs, naar boven komen. Kan ik me verliezen en weer terug vinden tegelijk. Wonderbaarlijk wijs je mij de weg.

Maike Bretschneider

Lente

Je komt dichter en dichter bijDe eerste zonnestralen komen ons verwarmen,De dagen worden eindelijk terug langer en lichter. Wij komen weer buiten ,Waar we verwonderd naar al je schoonheid kijken. De bomen beginnen weer te groenen,De bloemen komen weer uit in al hun kleuren en geuren. Je ligt in de lucht enWist de herinnering aan de winter.Je wekt goesting om weer opnieuw te leven.

Maike Bretschneider

Verjaren

We doen het elke jaar weer.Meedogenloos raast de tijd. Tussen onze eerste en Onze laatste dagVliegen de jaren er heen. We vieren het dan ookSoms met veel en Soms met weinig goesting. Het zijn momenten om stil te staanBij wat we tot nu toeMet al die tijd hebben gedaan. Het zijn ook momenten om stil te staanBij de verlangens, die in ons nog omgaan. Het onbereikbare is altijd het meest verleidelijk,Dus dromen wij dan ook vaak groter dan we leven. Dat kan een mens soms kracht om door te gaan geven.

Maike Bretschneider

Monopoly

Ik loop door straten waar steeds weer opnieuw huizen of appartementen te koop staan. Straten, waarin ook overal oude prachtige huizen compleet opnieuw worden opgeknapt. Het Zuid van Antwerpen bruist, vooral de bouwsector en de projectontwikkelaars en vastgoedmakelaars tieren hier welig. Ik loop door straten waar steeds weer opnieuw huizen of appartementen te koop staan. Zoals de bubbeltjes in een glas bruiswater stijgen en stijgen hier de prijzen- er lijkt geen limiet in zicht. Er valt hier nog maar weinig te huren en ook dat wordt duurder en duurder. Ik loop door straten waar steeds opnieuw huizen of appartementen te koop staan. Met de vele reeds gedane projecten, lees verkochte huizen en appartementen in luxe staat, verandert de buurt. Er komen massaal bakfietsen, elektronische fietsen en deelsteps bij. Meer en meer straten worden fietsstraten -al dan soms met op de weg enorme gaten. Ik loop door straten waar steeds weer opnieuw huizen of appartementen te koop staan. De Brederodewijk is gelukkig nog niet helemaal verloren aan al de investeerders. Maar goed ook. Want een Oud Zuid dat even kil en lelijk is als het Nieuwe Zuid kunnen we hier echt missen als kiespijn. Ik loop door straten en passeer huizen en appartementen die allemaal te koop staan. De straten zelfs en de hele buurt lijken te koop te staan. Er valt geld te verdienen met die prachtige oude huizen die na een opknapbuurt drie keer zo duur doorverkocht kunnen worden. De buurt is op een kantelpunt want straks gaat hier alleen nog het grote geld wonen. Er is veel horeca, maar op bepaalde plaatsen blijft het bruisende Zuid op zaterdag avond dicht of sluit men al vroeg. Teveel bruisen zal het grote geld waarschijnlijk in zijn slaap verstoren. Ik loop door straten waar steeds weer opnieuw huizen of appartementen te koop staan. Ik woon hier maar drie jaar en zie de buurt al veranderen. En ik weet dat dit maar één buurt in de stad is waar dit gebeurt en dat Antwerpen maar één stad is met buurten waar dit gebeurt. In waarheid is het Zuid maar één van de vele speeltuinen van gentrificatie. Eén groot monopoly spel met de realiteit, dat wereldwijd wordt gespeeld.

Maike Bretschneider

Moeder

Denk niet naarTerwijl de oneindige regen valt.Adem in en uit. Dat is genoeg.Terwijl van alles op je leven knalt. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Het is niet jouw fout, Dat alles anders komt, Dan je had gehoopt. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Het gaat bergaf gaan en heftig worden. En sneller dan je nu kunt beseffenGaat het een van je liefste mensen treffen. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en adem uit. Het is niet jouw fout, Dat je gelijk had met jouw vermoeden. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt.Adem in en uit. Nog is er tijd. Genoeg tijd zelfs, Om je moed terug te vinden. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt.Adem in en adem uit. Ook in lange afstanden Sluimert dichtbij zijn . Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Nog is ze niet verdwenen. Geen schaduw van zich zelfs. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt.Adem in en uit. Nog is ze er en heeft je nodig Meer dan ooit Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt.Adem in en uit. Pak je moed vast. En je moeder nog vaster. Zolang ze er is. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Het leven valt vaak tegen. Maar in tegenslag kan je ook sterke vinden, Waarvan je niet wist dat je ze had. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Bereid je voor, Want ze gaat verdwijnen en Een schaduw van zich zelfs worden. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Dit gaat een zware weg worden, Die geen mooie einde zal nemen. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt.Adem in en uit. Stel je voor; De hemel weent met je mee, Om wie nooit meer zo zou zijn als ze was. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit. Blijf doorgaan Voor je moeder. Denk niet naar Terwijl de oneindige regen valt. Adem in en uit.

Maike Bretschneider

Ode aan de whisky

Je ruikt zo lekker, Streelt zacht mijn keel, Laat verschillende smaakjes achter, Naar elke slok die ik neem. De Schoten en Ieren noemen je ‘water van het leven’. Ik kan ze alleen maar gelijk geven. Jij verwarmd me en omarmd me van binnen. Ik geniet van jou. Moest je niet al bestaan moest men je verzinnen. Ik geef toe: Ik hou van jou. Ik proef je graag. Op een goede Of een slechte dag Ben jij er voor mij. Ik ben geen drinker Maar een genieter Door en door Geniet ik van jou. Beste whisky Je bent een prachtige drank.

Maike Bretschneider

Mist

We bewegen zonder zicht Door het grijs van de dag.Koud is het ook nog. De winter nadert niet alleen Hij lijkt al aangebroken. Maar we klappen niet dicht, Komen nog buiten al bewegen we traag.We komen bijeen, Dat is zo afgesproken. Wij bewegen zonder veel zicht Door het grijs van de dag. Koud is het ook nog. De winter nadert niet alleen Hij lijkt al aangebroken. Maar wij gebruiken het licht Dat in ons huist, Dat ons verwarmt. Zodat zelfs een koude mistige winterdag Ons uiteindelijk omarmd.

Maike Bretschneider

Zweten, Vergeten, Loslaten

Zweten Vergeten Loslaten Terwijl buiten de herfst heerst Binnen ontspannen en opladen Voor de winter die stilaan dichterbij kruipt. ZwetenVergeten Loslaten Het was maar een namiddag stoombad en sauna En toch voelt het Alsof het jouw mantra voor de winter zal kunnen worden. Zweten Vergeten Loslaten Er is zoveel, Dat dit jaar Verloren is gegaan. Zweten Vergeten Loslaten Wat nooit meer zal zijn Zoals het was Gaat volgend jaar mee in. Zweten Vergeten Loslaten Maakt toch alles weinig zin

Maike Bretschneider

Afwachten

Vandaag schiet ik woorden te kort, Weet niet wat schrijven, Hoe de woorden op het papier drijven. Mijn inspiratie is duidelijk aan een andere oord. Vandaag ben ik al vaak begonnen En kreeg ik toch maar niets verzonnen. Ben ik dichter zonder woorden Dus wacht ik maar op morgen

Maike Bretschneider

Hoop

Losse draaden Weven wanen Wolkjes zweven Om de volle maan Donker is de tijd Het licht soms zoek Angst overheerst We zouden allemaal Meer zorgen Voor elkaar

Maike Bretschneider

Gevecht

We staren elkaar aan, Kennen de ander door en door. Onze gevechten zijn nog lang niet van de baan En weer ga ik weer ervoor. Verzin woorden, die De leegte moeten vullen, Zinnen worden die tot verzen leiden. Dag blanke pagina! De oververmoeide schrijver geeft niet op. Niet vandaag en ook niet morgen, Al huizen in haar kop Heel veel zorgen. Het schrijven helpt Om weer op scherp te gaan staan, Heldere gedachten te vormen. Het weer zal morgen ook eens omslaan. Ondertussen zijn er tien nieuwe schrijfsels Op die dagelijks blanke pagina Komen staan. Ze zullen niet meer vergaan. Wat een overwinning , Soms niet heel zinnig. Maar ze zijn er uit het niets belandt Vanuit mijn eigen hand.

Maike Bretschneider

Ontmoetingen in de wassalon

Er is een duif in de wassalon. Ze lijkt vast beraden Er te blijven, Laat zich niet naar buiten drijven, Waar het keihard aan het regenen is. Ik wil mijn was proper en droog hebben. Zonder duif erbij. Want ik vindt dat nogal vieze beesten. Een jongeman staat aan de deur wiet te roken En negeert de duif compleet, Net zoals een jonge vrouw. En even vraag ik me af, Of de duif echt bestaat. Er komt een jonge man binnen Die helemaal enthousiast is over de duif. Hij komt uit Syrië en had daar veel duiven Toont me foto’s van toegegeven mooie duiven op zijn gsm. Even schaam ik me Voor mijn luxe probleem van duivenvrees Die jonge man is maar vier jaar in België En was ervoor al een jaar in Duitsland, Mijn heimatland, Waar men hem vaak als ‘Ausländer’ uitgescholden heeft. Ik schaam me nog meer. Hij lijkt jonger dan twintig jaar En heeft al zo vroeg in zijn leven Zijn land moeten verlaten. Ineens heb ik ook geen probleem meer Met die duif in de wassalon.

Maike Bretschneider

Regen

Regen is een zegen Want jij kunt er heerlijk bij wegdwalen Gretig van melancholie drinken Verdwijnen in verhalen Regen is een zegen Hij geeft oneindig veel kansen Om binnen te keren Stil te staan bij wat echt telt Regen is een zegen Kan je even weg halen Van de alledaagse drukte Regen is een zegenHij laat je verzinkenZonder dat je moet verdrinken Regen is een zegen Die helpt om te verzinnen Want binnen Komen ze wel buiten Die zinnen Die anders verloren gaan.

Maike Bretschneider

Zomaar

Ik voelde een traan Daar op mijn fiets Kwam ze plots Uit het niets. Vroeger was ik onrustig Altijd onderweg Naar ergens Voelde ik me thuis In mijn dromen. Nu fietste ik naar huis Waar mijn dromen Wanneer ik heel rustig ben Nog eventjes komen opduiken.Zoals de traan Op de fiets Plots Uit het niets.

Maike Bretschneider

Rots

Jij was mijn rots in de branding, toch? De rots, die telkens bleef staan, terwijl mijn golven tegen zijn stenen lijf hebben geslaan. Jij werd zachter, zo leek het toch, hoe vaker wij op elkaar botsten, ik vloeiend, jij vast, maar toch veranderd, allebei. Op een moment nog elkaars reddingslijn op de andere een omhullende reddingsvest, maar nu ineens: niets. Jij verloren onder de hoogste golven en ik verloren brandend zonder jou.

Maike Bretschneider

Bewegingsvragen

Stil staan of stil staan? Stilaan, als je überhaupt nog kan, kan je stil vallen. Als je niet meer kan, dan stil staan of stilstaan, komt er stilaan een eind aan?

Maike Bretschneider

Sterrenstof

Een vrieskoud novemberavond, plots, uit het niets, duiken gedachtes op. Nevelwolkjes fluisteren jou naam het goudgeel maanlicht gelijk feniks uit de as. Herinneringen aan meer dan helft van mijn leven, de belachelijkheid van lengte en diepte van het zwijgen dat tussen ons zweeft, langer en definitiever dan de nevelwolkjes rond de maan. Ik ga het breken, kan het niet langer aan, heb je toch al honderd keer vergeven, mis je zo enorm in mijn leven. Ontzettend leuk, de blijdschap in jou stem te mogen horen. Jou stem, die in mijn oren als een mooie melodie klonk, één licht in het donker dat helderder en krachtiger straalde dan de volle maan. Een kort gesprek, dat de kracht had eventjes de nevel en de wolken te verdrijven en terug wat sterrenstof in het verscheurde hart te wrijven.

Maike Bretschneider

S.O.S.

Mijn lichtheid is eventjes weg, verdwenen zoals jij. Het licht verdoofd door onzichtbare muren van zwijgen. Het hart verdronken in het duistere donker van jouw zielenzee drijft liefde net niet meer op de golven mee.

Maike Bretschneider

Zwerfdroom

En weer één héél universum van wonderbaarlijke mogelijkheden in eens en zonder waarschuwing vernietigt. Binnen seconden geïmplodeerd tot vrij vliegend stof in een andere galaxie geworden. Ongelooflijk kleine partikels van een groot droom zwerven door de ruimte. In een andere wereld, ver weg van ons bestaan wij misschien toch.

Maike Bretschneider

De koe

Ze is met enige zekerheid het meest onderschatte beest ooit. Alleen gezien als lverancier van vlees, melk en kaas, is ze toch zo veel meer. ze is het meest filosofische wezen op deze planeet. Wie anders heeft zo veel tijd om te observeren om te concluderen en na te denken, als een koe op haar wei? Je moet eens in haar warme bruine ogen kijken, afduiken in hun diepte en wijsheid om te begrijpen, hoe edel dit beest toch is. Gehaast zie je haar nooit, ze weet alles vam langzaamheid. Zelfs eten doet ze heel traag, herkauwt alles, keer op keer, het is om reden van haar maag zegt de wetenschap. In waarheid heeft zij slow food uitgevonden. Nooit zullen wij mensen al haar inzichten verkrijgen, wij blijven ja zelfs de blik naar al haar haar pracht, wijsheid en schoonheid vermijden.

Maike Bretschneider

On-gesproken woorden

Ze klinken zonder geluid hardop na, niet alleen in onze oren ons hart en onze ziel. Al die dingen, die wij niet zeggen. dagelijks duizend zinnen, verslikkt, verstopt, niet gesproken, plakken gebleven in beleefdheid, angst en verlegenheid. Blijven ze kleven, verpesten ons hele leven. Om niet te kwetsen of zelfs gekwetst te worden, houden wij ze in, onze woorden. Tot dat niemand meer weet, dan hoe iemand heet, wie wie is of wat werkelijk de bedoeling is. Zwijend praten wij aan elkaar voorbij en zijn verrast, als de ander ons niet begrijpt of zich voor ons onbegrijpelijk gedraagt. Sprakeloos verdwijnen onze kansen, vaak ons geluk meenemend op een rit naar een pijnlijk niets.

Maike Bretschneider

Binnen

Haar lichaam zit stil op een bank aan de rivier, terwijl haar ziel met een milljoen lichtpuntjes over der wateroppervlakte danst. Bellen klinken van de kathedraal - je kunt de stilte niet horen.

Maike Bretschneider

Ode aan de regen

De regen valt op die straten hij heeft het geluid van de paardenhoeven al lang vervangen. En wist je het nog niet door die kramen in het centruum, het reuzenraad en die schaatsbaan langs de Schelde en ook niet door het aantal natte Sint's die in 't stad rondlopen - die regen laat geen twijfel toe: het is December in Antwerpen, met Kerst voor de deur. Het is druk bezig overal en toch overherst die regen zijn geur. Zo nat, altijd, alles zo nat en toch zo mooi, als dan een zatte gast inmidden van de regen begint “stille Nacht” te zingen terwijl de regen die stenen op straat wast en ze doet schitteren. Prachtig hoe het licht in de plassen reflektert, hoe lichtpuntjes dansen op die schoone natte steen. Hadden wij in Hamburg toch ook nog meer zo mooie oude kasseiwegen - wij zouden houden van onze regen, wij zouden zelfs feesten in het nat! Maar dit blijft het privileg van 't stad die mijn hart in eens heeft veroverd - ook al is het ook hier soms nat. Deze regen is zachtjes en hij maakt die stad en die straten schoon. Hij streelt ze en hij streelt ook die zielen van die mensen. En hij wast ook deze schoon, - wat erg handig is zo vlak voor kerst. Ik ga hem missen, als ik na norden ga naar het verre Hamburg waar het ofwel regent of zelfs sneeuw valt. Want daar is het niet zo zacht, niet zo schoon en niet zo warm. Het zal er koud, nat en vies zijn. En toch hou ik ook daar van want 't is zo vertrouwdt en ik had zesendertig jaar tijd om te leren, van deze regen, die zo hard en ondraagbaar lijkt, te houden - en dat doe ik met heel mijn hart. Want van regen moet je genieten, van elke duppel die neer valt. Laat hem maar je stad, je straat en jezelf overgieten. Je moet er nog van schrikken nog van verschieten maar gewoon van genieten. En of je nu er van geniet of er over zeurt de regen blijft vallen, druppel bij druppel komt er bij. Wat jij er van maakt die keuze is van jij. Dus kun je hem beter genieten ga na buiten dans en zing en lach met de regen - hij lert je vast zweven. Of blijf binnen, geniet van thee en koekjes of waar je anders van houdt -en luister naar die klank van die regen, die op je venster valt. Druppeltje bij druppeltje vallen ze en geven een gratis concert op elke venster, op elke voetpad en elke straat. Geniet er van wanneer je het hoort. Want regen is water en water is leven en leven is liefde. Net zoals jij is regen water, is leven en liefde tergelijk. Dus omhelz' de regen maar omhelz' het leven en de liefde en jezelf! Jullie zijn een en ook al vindt je het leven op 't moment misschien helemaal niet leuk en heb je het gevoel niemand houdt van jouw. Je hebt genoeg liefde in jezelf je hebt de liefde van de regen die hij over je vergiet, je hebt zijn gezelschap zeker hier in het noorden van Europa. En je hebt de gezelligheid van samen oder een paraplu wandelen van binnen blijven en rustig aan doen van buiten gaan en nat worden om dan in een cafe van warme dranken te genieten of thuis een warm badje te nemen. Je weet een droge dag pas te appreceren omdat je die regen zo goed kent maar je weet ook; de regen is eigenlijk jouw vriend. Trouw blijft hij terug komen keer oo keer. Niet alleen in Antwerpen, niet alleen in December. Hij is jouw begleider jouw excuse en jouw rem jouw wasmiddel voor de ziel hij vragt niks en geeft zo veel. Als je hem aandacht schenkt hem studert, beschouwt en na hem luistert woordt je verwend omdat hij zo veel geheimen van het leven kent en ze met je deelt, ze in jouw oortjes fluistert, - als je maar luistert.

Maike Bretschneider

Opleiding

Ik heb enkele workshops gevolgd rond poëzie en podiumspoëzie.

Momenteel volg ik een opleiding Creatief Schrijven in thuisstudie.

Publicaties

Dichtbundel 'blijven ademen' in maart 2015 uitgegeven in eigen beheer bij Lulu.com

Dichtbundel ' blijven ademen 2.0' in 2018 uitgegeven in eigen beheer bij Lulu.com

Prijzen