TijlDeconynck

Gebruikersnaam TijlDeconynck

Teksten

De stad spreekt zijn eigen taal.

De stad spreekt zijn eigen taal.Een mozaïek van gekleurd  gedachtengoedzet het decor voor een samenkomstvan generaties. Getafeld in paren van samenstrijd.De geometrie van lichaamstaalrond een boom die in de omgeving opgaat. Wie is de ziel die de geest van de plaats in zich opneemt?Ik betaal het samenleven met tweedehands rook. Welke lucht danst tussen de terrasstoelen en half opengebroken stoepen? Ieder is zijn eigen Shaitan.Levend tussen spontaniteit van bestaanen het verlangen om verder te bouwen op de architectuur van ons eigen plannen. Het gesprek is nooit gedaan. Wie kan zien wie opstaat of neerzitWie komt en wie gaatnaar een nieuw plaats waar we denken we behorendie we in ons hart bekorenen verlichten in onze verbeeldingin leven in de straten die we hebben opgeroepenonwetend van de herinnering die ons te wachten staat. Gedaantes waar we niet gewaar van warendie deel zijn van de stadtreden voortom in gesprek te gaan. De uitnodiging om mijn mond te openenen te herkennen dat ik iemand heb achtergelatenversterkt in mij.Het vraagt om toegang tot mij."Laat mij binnen" zegt hij."Wie ben jij?""Ik ben jij."

TijlDeconynck
1 0

Heeft het ooit bestaan?

Mensen laten altijd wel iets achter. Afval is iets waar niet weten wat mee te doen.Naast me staat een plastieken plantje.Een oxymoron die nooit groeit. Hoeveel water er ook valt het zal niet verzuipen.Hoe droog het ook wordt het zal niet vergaan.Heeft het ooit bestaan?

TijlDeconynck
3 0

Oneindig diep

Wie dorst heeft komen tot de bron en ik zal hem water des levens geven."Schrijf: deze bron is oneindig diep."Elk ieder die hier van drinkt zal geen dorst meer lijden. "Zet je ziel op papier."Hoe heeft iemand zo veel liefde getoond om te sterven voor zijn vrienden?"Word doorboort en blijf hier."De verhalen zijn uiteenlopend over wat echt is gebeurt. "We staan aan een kruispunt en moeten kiezen." Kijk. Ik barst open in bloed en water zodat de dorre woestijn mijn vocht drinkt en terug bloeit en de kudde kan grazen in het gras van mijn lichaam. "Dit is het brood waar ik over sprak." Ik hoor de stem van mijn vader zeggen: "Thuis komen is herinneren dat we nooit zijn weg geweest. "De verhalen zijn uiteenlopend hier over. Niet alles is een Heroes Journey. "Ik ben de weg die ik heb weggenomen zodat je hem kunt nemen. Waar zal je vluchten als de aard zelf je opgeeft?" Ik val. Ik val oneindig diep.Telkens als ik vind om me aan vast te houdenversterkt de storm. "je hebt nog steeds je adem en bloed." Vergeef me maar ik vergeet zelf mijn eigen naam hier."Je naam is Aleph want ik geef je de kracht om geest te blazen in zielen rondom je." Vergeef me want ik weet niet welke kracht ik nog heb."Jij bent Yod want je hebt de kracht om dingen te doen schijnen die verborgen waren eerst." Vergeef me maar ik weet niet of ik degenen ben die moet spreken nu?"Wie staat er nu hier?" Ik ben gestort als een drank offer van water en wijn op de grond.Ik ben de bliksem die de hemel opensplijt De priesters wenen en wrijven aarde op hun halfrond.  Ik val. Help mij."Er is geen wetbuiten liefde." Ik val. Help mij."Er is geen wetbuiten liefde." Ik val oneindig diep. ("Neem een moment en kijk: Je vliegt.")

TijlDeconynck
0 0

Omhoog gehesen

Na bezoek van een cafékan men toch niet spreken van een sober uitzichtop de toekomstzonder vrienden te hebben gesprokenen zonder een glas te hebben omhoog gehesen op de goede afloop van weeral een ander project. Daar waar het oordeel uitblijft en samen word geroepen naar een slechte beweging van een atleet of sportman. Die kracht om samen leed en blijdschap te delenis niet alleen voor koppels weggelegdmaar ook voor vrienden die elkaar al jaren ontmoetenin dat zelfde café. Maar kan men spreken van vriendschapals alles oppervlakkig blijft?Als er alleen over voetbal word gesproken ben ik snel de kluts kwijtwaar ik mijn ei kwijt moetwant mannen kunnen wenen ooken moeten soms omhoog gehesen worden door gelijkgestemde zielendie op dezelfde toonhoogte hangenen zingen op dezelfde afgrijselijke karaoke muziek.  

TijlDeconynck
0 0

Ik drink en denk

Ik drink en denk: die duiven zijn brutaal. Ze durven op de tafel komen bij mij. Ze zullen aangemoedigd zijn door mensen of niet gestraft worden voor hun brutaliteit.  De grijze stenen verbergen kleine hapjes voor hun die gevallen zijn. Toch zijn ze nooit tevreden, net als wij, willen ze altijd meer.  Waarom zouden ze stoppen als er altijd meer kans is dat nog iets zal vallen. Waarom niet dichtbij gaan als mensen kunnen schrikken en iets laten vallen. Er is geen gevaar. Zie hoe schattig we zijn. Ik vraag me af of ze nog zo schattig zullen zijn als je iets terug wilt nemen van hun of dat je vingers zullen bloeden van hun scherpe bek.  Alles is een gok.Waarom zou ik niet meedoen als ik kan winnen. Ik ben toch niet gek? 

TijlDeconynck
5 1

Halewijn

Ik wil alles laten overspoelen zodat ze te druk bezig zijn zichzelf te redden dan proberen mij te redden van het laatste wat ze gezien hebben van mij waarmee ze niet akkoord zijn. Je moet jezelf zijn maar ik ben liever niemand totdat ik een naam heb die schijnt als de maan over elk water dat onder me ligt. Mijn ego danst tussen Tao en manen schijn.  Misschien ben ik stiekem wel Halewijn. 

TijlDeconynck
0 0

Zielswater

Kleine plassen op de straat waar kinderen in stampen vol plezier barsten open en verruimen zich, geheel open gestreken over het asfalt.Fietsers rijden door en slepen op hun rubber de bladeren die ik verborg.Zo schrijf ik ex nihil en geef mezelf bloot. De straat is zwart en vuil. Moet een schrijver hier ook sterven? De duiven landen naast de goot en drinken van mijn water.Bussen rijden door zonder te zien hoe gevleugelde bendes samenkomen en hun vrienden terug zien.  Doorgedreven verlangen om iets te zijn heeft me tot hier gehaald.Wie ben ik als ik niet de weerspiegeling ben van wie in de plas kijkt? Ik doe de maskers aan van de gedaantes die weerspiegelen in mij En die me kunnen helpen om mezelf te vinden. Als het regent voel ik dat ik meer ben dan wat me gegrensd.Ik vervoeg, word samengevoegd met andere plassen die alleen zijn.Mijn ziel verheugt zich als ik vergeet wie ik moet zijn.Die vermoedens van eenzaamheid smelten als ijs in de zon Wanneer de hemel open gaat. Dan word mijn ziel bevrijdt. 

TijlDeconynck
7 1

Mijn wandelstok

Mijn wandelstok heeft nog niet veel natuur gezien.Het heeft nog niet veel natuur gezien samen met mij. De bossen zijn parken hier en de parken zijn platgetrapt.Beton is overal in de stad en ik heb geen auto om ergens ver naartoe te gaan. Mijn wandelstok heeft al veel natuur gezien.Van geboorte tot afzondering en nu lotgenoot. Hij is deel van de natuur van bij het beginen ik ookmaar ik voel dat de beton en asfalt iets minder natuur zijn dan de bomen hier. De jongeren die in het park zijn zijn deel van de natuur die opkomen en hun eigen plaats proberen te zoeken om in te nemen in deze wereld.  Toch is het part plat getrapt. Ik wou dat het kon rusten. Ik wou dat het afgeschermd was.Delen mogen overgroeien van mij. Ik hoef niet te stappen in een deel dat beter groeit zonder mij.  Van geboorte zijn wij deel van de natuur.Maar soms voel ik mij als een wandelstok afgesneden van mijn levensboom.Afgezonderd van mijn levensstroom. poëzie is de zoektocht naar de bron terug. Ik wandel door dit bos al een tijd.Het heeft even geduurd tegen dat ik mijn wandelstok vond.Mijn lotsgenoot wandel met mij. 

TijlDeconynck
0 0

De leraar

Het ligt buiten mijn begrip.Het ligt buiten mijn verstand.Raar en onbedacht.Als een vogel die naast mij land.Het ligt buiten mijn kunnen.Het ligt buiten wat ik verwacht.Het heeft zijn eigen verstand.Het ligt buiten wat ik denk.Het ligt buiten mijn gevoel.We kunnen ons huis in orde maken.Maar hij komt op zijn eigen tijd.Daar is mijn leraar.Hij wandelt voorbij.Hopelijk heeft hij tijd voor mij.

TijlDeconynck
4 0

Antwerpen - word wakker!

Oh Antwerpen, werf mij aan uw land.Oh Antwerpen, aangeworven land, door de Schelde gegeven geschenk, geef mij uw kracht.Gij die niet kon verdragen dat gij werd onderworpen door tyrannie, zijt gij aan het slapen?Brabos! Surgere Brabos! Surgere Iam Brabos! Ex somno surgere!Gigas clare usque ad portam. Gigas clare est domos nostras! Antigoon is deur tot deur aan het gaan. Antigoon is door de huizen aan het gaan. Laat gij dit begaan? Gedaan!Silvius Brabo, pervenire manum tuam.Rijk mij uw hand! Rijk door mij uw land. Macht van het grote Roomse rijk. Macht van Julius Ceasar. Macht van het machtige Romeinse rijk. Vecht!Vrijgevochten vreemde gezichten vol karakter, vol leven, vol van mening, vervul mij van vreugde. Toon mij uw ware gelaat. Toon mij van humanisme een toonbeeld. Door uw aderen verscheep mij meededogen. Door uw wateren verkoopt goedheid.Door uw straten straal het Gelaat van God.Niet dat wat verwatert en verkleurt maar liefde voor mensen zelf. Voor haar naakte vorm hebt gij niet terug gedeist Peter. In verheerlijking van wat menselijk is vertoont gij Hercules dronken Paul.In actie en interactie tussen mensen, tussen het Goddelijke en het menselijke ligt kunst.Rubens, Peter, Paul toon mij precies waar ik tekort in schiet. Toon mij uw visie, uw misie voor de mensheid.De kleuren van de grote metropool en handelstad komen te samen met de geur van bier. Nat gerst gegoten voor de havenwerker, de arbeiders, voor de ambtenaren en voor de handelaar. Voor ieder wat.In elk facet weerkaatst gij uw vorm vastgezet over tijd.Houd uw geest helder. Weerkaasts het licht gelijk de diamant. Alle kleuren komen samen in uw hart.Met een lach en een traan roep Brabos aan. Stap hand in hand.Laat geen reus u wijsmaken wat we willen horen misschien, dat we meer zijn dan een ander, dat we te veel zijn om iemand anders de hand te reiken.Met veel gedreig en veel wind roept Antigoon. Met veel zwaaiende armem dreigt hij dat alles ineen zal storten als hij niet krijgt wat hij wilt.Het zelfde spel als altijd: Verdeel en heers.Bouwlieden, handelaars, arbeiders, ambetanaren, kunstenaars..Zie! Ik hoor Brabo: "Organiseer!" Rome is een!Ik hoor Hermes: "Comuniceer!"Ik zie een tempel, niet christelijk.Ik zie een mosquee, niet Islamitisch.Ik zie een synagoge maar niet joods.Ik zie geen drie maar een.Ik zie een broer. Ik zie een zus.Ik zie je gezicht en zie je hebt geleden.Je schreeuwt en slaat van je af maar wie is het die jou omarmd?Ik zie je woede, het onvermogen, stemmen die ongehoord dood op de koude straat sterven.Wie kan zeggen een plaats te hebben voor degene die alles alles omvat? Maak plaats in uw hart!Het rijk is gekomen..in u. God woont waar schoonheid bloeit.De profeet is het woord dat schreeuwt: "Genoeg"!Genoeg! De hand die eenheid verbreekt zal gebroken worden, afgehouwen, verbrijzeld en verbroken. verworpen, geworpen bij de wormen in de schelde.

TijlDeconynck
6 0

Reflecteren

Daar zit je dan in de klas."Geef een voorbeeld van wanneer je niet assertief was." Al die keren dan ik gevangen zat,al die keren dat ik moest buigenzodat ik niet brakklauteren uit het diepste van mijn ziel terug.  Net onder de rustige facade.Het ijs breekt terug.Hoe kan ik dingen verwerken als ik er telkens terug in wordt gesleurd? Daar zit je dan in de klas.zwarte handen strekken zich uit de diepte.Ik voel hun klauwen in het binneste van mijn borstkas.De lerares kijkt naar jou.Wat is een normaal antwoord hier?Hoe laat ik geen zombies zien?48 ogen wachten op een antwoord.Neem een klein voorbeeld.Iets dat niets te betekenen heeft.  In mezelf vecht ik op leven en dood.Ik wil niet terug, niet terug, niet terug alstublieft. Laat me met rust! Hoe laat ik geen razernij zien?Ik kijk rustig om me heen alsof ik niet word verslonden van binnen in.Elke seconde dat ik hier blijf is teveel. Één voorbeeld, Tijl.Één.   

TijlDeconynck
18 2

Mezelf zijn.

Terug kijkend kan ik zo boos zijn. Ze hebben me zoveel pijn gedaan.Maar er waren ook mooie momenten.Ook al weet ik ze niet meer te vinden soms.  Dan kijk ik terug en merk ik dat de beelden vervaagt zijn.Als een boze demoon is mijn kwaadheid over mijn herinneringen gegaan. Er was geen lamsbloed om aan mijn deurpost te strijken. Ik stond toe te kijkenhoe mijn eerstgeboren zelfliefde door een wraakzuchtige God werd afgekeurden met zwarte hand uit mijn ziel gesleurd. En naakt op de dorpsmarkt in het blok gezet.Bespuugt en besmeurt.  Maar dat is enkel een gevoel.Een dwaze droom die leeft in mij.Achter mijn kalmte schuilt een storm van razernij. Waarom is het zo moeilijk om "mezelf" te zijn? 

TijlDeconynck
8 0

FUK

Brand. Brand. Brand!Niemand gaat die paal af. Ze zingen, zeiken, zwemmen in hun eigen nat. De haan is niet meer gehoord in de ochtend.Vossen in het land.  Nieuw vuur wreekt zich.Wringt, wurgt, vreet aan De slapende jager draaiend, denkend, dood. smeulend lacht zeals waakvlak vonkelend  in Vesta's hand. 

TijlDeconynck
5 0

God is hier.

De zon staat stil.De schaduwen vallen.Maar dat is enkel het begin.  De wind bezoekt alle verborgen hoekenOnder struiken, onder bomen, tussen het gras,Waar geheimen worden begravenGoud op plaatsen Waar de zon niet zoeken kan Ondergrondse verlangens maken demonen wakker.De zeis en de bijl dansen in het wild.De oogst word samengebracht.Aren vallen bevrijd van de steel. Vergeten en verduisterd, overschaduwd door het werk dat altijd doorgaat.Daar begraven ze zich tegen de vogels in de lucht.  De geur van gerst doet de boer dromen van bier. Drink. Drink. Diep, diep beneden bewegen ontelbare poten en ontelbare ogen over verwrongen vormen. Tussen de wortels van de eik nestelt zich een mysterie.  Wie waagt zich om zich dronk te maken aan fantasy en hoop?Wie waagt te vliegen in de sferen van de Goden zonder de vrees oneindig diep te vallen? Wie kan stappen op de lucht?  Houten banken staan in wirwar patroon op het plein.Studenten leren op elke plaats anders. Twee pollen zwerven samen in de lucht.Hun tocht doet niemand iets. Op een haarbreuk na.Breken ze mijn hart.God is hier. 

TijlDeconynck
16 1