Wim V

Gebruikersnaam Wim V

Website https://www.wimvandeleene.com/

Proza Poëzie Toneelteksten Column Essay Non-fictie Kort verhaal

Teksten

Venus junior

Geen musje, het meisje dat speels aan ons voorbij gaat met een alfabet op zak, een magere woordenschat ze houdt haar gezicht achter de hand bloost in melkwit licht in de buurt maakt ze jongens krankzinnig verbergt de bloei van haar borsten voor grijze apen een vrouw al, een kind nog met een tint van honing broze schouders, ogen die zingen ze neemt lessen in menselijk verkeer met vriendinnen dromt ze samen in de voorhoede vangt ze een glimp op van haar held dan stijgt het rood naar haar wangen een kruimeldief, op heterdaad betrapt

een kamer in de tropen

Uit haar houding spreekt dat ze niet voor haar plezier komt. Maar niets is wat het lijkt. Haar borsten bloezen over de rand van haar jurk heen. Hoge hakken tikken hard en droog over de plankenvloer. Ze trekt een gezicht als een woestijn. Naar haar schoenen kijkt hij niet. Sommige vrouwen hechten een waanzinnig hoge waarde aan schoenen. In die mate dat ze vier winkelstraten uitkammen, aan alle uitstalramen snuffelen voor een nieuw paar. Zij behoort niet tot dat soort vrouwen. Met gekruiste benen gaat ze tegenover hem zitten. Ze poogt om koket te glimlachen en strijkt een haarlok achter haar oor. Alsof ze een klap in haar gezicht krijgt, knippert ze even met haar ogen. Haar blik heeft ze jaren in zijn wonden gedrenkt. Ze eist de gunst op van een zachte hand. Van zodra ze haar mond opendoet, verschijnt een donzige blos op haar wangen. De kamertemperatuur stijgt en hij raakt al gauw in de ban.

de farao en de verpleegster

Een maand na de huisbrand wikkelt ze zijn verband af. Met een steriel middel reinigt ze de verschroeide oorschelp, de blaren op zijn schedelhuid. Ze smeert een ooglid in. Met een pincet legt ze verse kompressen op. Hij geeft zich over aan haar handen. Klaar, zegt ze en neemt afstand. Hij bekijkt het resultaat in de spiegel. Een wit net om zijn hoofd, een klever op zijn oog. De aangebrande mummie deinst terug.

zomervacht

Augustus stond in brand. Toeristen keerden uit het zuiden terug. Hij droomde die nacht van een bevroren poolzee, veertig graden onder nul. Ze staken het plein over en strandden aan een tafel om te baden in de schaduw van een parasol. De kelners hadden de terrassen al vroeg uitgeklapt om de dorstigen te laven en de kas te spijzen. Hij vroeg de drankkaart aan de kelner, depte het zweet van zijn voorhoofd en keek haar voor het eerst die dag intens aan. Ze droeg een vliesdunne zomerjurk, haar zomervacht. Na een kort overleg bestelden ze twee cocktails die verdacht snel werden opgediend. Aan de overkant reed een ijskar langs met een riedel die de kinderen lokte. De hitte deed naar adem snakken. Vliegen streken neer op de rand van haar glas. Het riep herinneringen op aan hun eerste nachten samen, lakens klam van zweet, een worsteling in krampen van genot, twee wellustelingen, verbonden voor de duur van een vlam. Nu, maanden later, luisterde hij naar haar smeekbede, de dalende lijn van haar stem. Het schemerde al en ze staarde naar een gevel aan de overkant. Het was die tijd van de maand dat ze meer onder druk stond. ‘Ik heb weer geen oog dicht gedaan’ zei ze. Een onbestemd verlangen hield haar in de ban. ‘Zullen we straks in het park zitten?’ vroeg Frank. Ze zei niets, speelde met de voet van haar glas. Hij nam haar gezicht in zich op, keek langdurig naar haar gestifte lippen.

ruim orgaan

Poriën ademen maar laten geen zon door.Huid gunt je broze botten geen licht. Je keert je naar binnen tot je een dikker vel kweekt, een schelp als het kon. Binnen berg je roestige geheimen op. Vroeg of laat schram je de huid aan een doorn, word je gezalfd door handen. Ze dolen over welvingennaar de schemerzone. Zout smaakt de ongewassen huid na het spel en de wedren. Schilfers voeden een miljoen mijten. Niemand ziet hun mesthoop en hun massagraf. Huid vernieuwt zich als een zomervacht. Met sproeten bezaaid albast, vlekken die je er nooit meer uit wast. Huid waarin we onbereikbaar verblijven. Huid geleidt stroom waaraan we ons opladen.

dubbele bodem

de vloer nodigt uit voor de dans hij deint als je wegglijdt in een roes de zoete mist van een lager verdiep dringt door beton en hult de kamer in een waas je raakt in de ban van een raadsel dat nooit slijt en danst tussen wat rondslingert, gevallen voorwerpen uitgezaaide zorgen, een leger van stofmijten en het kind van een verlangen dat al jaren spartelt van verzet om wat je hem ontzegt, de grond bonkt van het gestamp, ramen trillen van de bas uit de klankkast als de rust daalt veeg je de sporen van het feest op blik de vloer biedt opnieuw een draagvlak, tot je er doorheen zinkt

speekselvloed

Op een goede vrijdag staat de vaat van gisteren in het druiprek, ze volgt geen recept, het geknetter van de vonk die overslaat als ze de gaspit opendraait. Het gesuis sust haar. Ze wacht tot de pan suddert. met de schort aan roert ze in het maal. Zet de kookwekker aan en laat de honger garen. ongedurig en onvoldaan sluipt hij binnen, de piraat die aast op de buit, slaaf van de roes. Hij giet de wijnglazen vol zet ze op een dienblad, gekruide geuren drijven naar het tafellinnen. Het buffet dampt, mondwater vloeit schuif aan! bedien u! Het feest van de smaak mag beginnen.

oproep aan de zwijgers

tanden klapperen van vrieskou en kippenvel maar komen de oorlog door als je hen toont met alle macht van je kaken bijt in een taaie vraag dat sterkt hen en als het rijpe antwoord dringt maak dan spraak van wat ontsnapt aan de plooien van je strot, is het hoge woord gezegd, sluit je mond als het even mag, prijs je lippen en je tanden ze houden godzijdank de losbandige tong gevangen in een warm en duister hol

tandenborstel

schrob het glazuur tegen de aanval van een kolonie microben, verjaag de plak van suiker die verzuurt en de walm van een vorig maal wat uit je mond drijft in de richting van de teerbeminde kan de haard onder het laken voorgoed doen doven als je bij dageraad met droge mond ontwaakt voeg de muntgeur toe aan je adem, zorg voor je mond voorkom het gezichtsverlies van een tandeloze glimlach

de weg van het lijf

voorzien van huid en haar blijft het lijf op slot onderhuids heerst de temperatuur van de tropen een gedempt verkeer van bloed- en zenuwbanen dans en sprong voorkomen de roest in gewrichten het lijf streeft naar een samenspel van organen een dieet houdt het langer aan de gang voor heiligschennis wordt het lijf berecht gulzig schuurt het langs geliefden heen wijst onthouding af en geeft blijk van genot zoveel overgave vraagt om slaap en regelmaat verslaafd aan lippen, maakt het de omweg voor een vuist vroeg of laat maakt het kennis met het lot van Tantalus dan hengelt het dorstig naar zorg en wacht verdoofd druppel na druppel, met het geduld van een infuus

spel voor gevorderden

een wit meisje speelt in de modder waarvan ze taarten bakt ze vertolkt haar rol van keukenprinses van paljas met peperkoeken hart ze vergiet krokodillentranen om een prul voor een gunst zet ze een glimlach van glanslak op ze doet alsof ze zingt voor een bomvolle zaal en wuift terug naar je solo applaus terwijl ze groeit, ontdekt ze haar schaduwzijde achter het meervoud van haar ik gaapt de kloof dan leidt ze de val in speelt ze haar dode jaren kwijt in haar laatste bedrijf daagt ze je uit tot een spel van kat en muis

puber

zijn botten lengen, de testosteronspiegel stijgt in het microklimaat van zijn kamer munt hij uit in dwarsliggen onbereikbaar voor commentaar stomverbaasd over de wildgroei van zijn vacht hij beduimelt de vensters op zijn scherm haalt schouders op voor een hoger bevel hij ontdekt het nut van scheerschuim in zijn strot trilt een nieuwe bassnaar de adamsappel wipt op en neer zijn driftbui ligt op de loer zaadcellen volgen zwemles in zijn droom waar hij rode wensen loost, het libido krijgt vleugels moeder stapt over zijn meute vrienden heen

achteruitgang met vooruitzicht

hoor de ruis, hoeveel ruimte verstreek sinds een grote ademstoot de ballon opblies een vlies dat uitdijt, het stof dat sterren baart op dit lichaam van ijzer en vuur loopt een lijn van de cel in de oersoep tot de astronaut in de capsule geen dinosaurus getuigt van het blok dat de krater sloeg stel, het verhaal van de bol duurt een jaar in de laatste minuut kwam de mens in het spel zie de veerkracht van het gen dat blijft van de aap die met rechte rug de vlakte koos de handen vrij voor knuppel, vuistbijl en penseel volg het fossiele spoor en zet de achteruitgang in verspreid een bericht jager vermist! verzamelaar gezocht! raap ontbrekende schakels op

hoorspel

door mijn gehoorgang stromen nieuwe geluiden ze achtervolgen mij op het pad dat knarst onder de zolen tot in het zuiden van onze kamer waar krekels tsjirpen als ik zegevier schreeuwt een pauw boven de waaier van zijn ogen, de zolder kreunt onder vergeten dozen en uit de kelder komt de snik van een vluchteling in vergeten dorpen klagen koeien over hun ophokplicht, aan de haven fluisteren verstekelingen, de kade klotst en de branding ruist als een piratenzender, aan het banket waar een moeilijk onderwerp omzichtig wordt opgediend, hoor ik het getik van messen en vorken overstemd door een achterhoedegevecht van stemmen

tegen de klok

overboord slaan en spartelen in wijder water vergeefs wachten op de sloep en herboren aanspoelen uitslapen ontwaken overeind kruipen evenwicht zoeken het koraalzand uit je haren spoelen, je kleren op een rots te drogen leggen, het pad effenen voor de aanloop onder de lat springen en vallen, languit blijven liggen tot het verveelt, overeind komen en je voegen bij de roedel, iemand kiezen en een nest bouwen hard zwoegen voor nazaten, in tegenwijzerzin geduld oefenen fractalen droedelen en staren naar het motief van het tafellaken met vooruitziende blik uren tellen en wachten op de agent van hierna die het procesverbaal maakt van je kuren de hemel verdienen en de terugreis boeken

Publicaties

Duikvlucht - uitgeverij De Zeef

Bres - uit de bloemlezing In het land van Utopie - uitgeverij Roer

Houthonger - uit de bloemlezing Buigen of Barsten - uitgeverij Roer

Het visum voor Eldorado - uit de bloemlezing van Het Gezeefde Gedicht

Opdracht voor gisteren - uit de bloemlezing De achtste dag - uitgeverij P