ni_petit

Gebruikersnaam ni_petit

Over ni_petit

Nikki Petit (°23/12/1972)
Poëzie & haiku.

Lid van Dichterscollectief Deinze.
Co-presentator bij de maandelijkse Poëtische Rode Avond op Radio Tequila, stadsradio Deinze.

Teksten

#tropisteveel

water bij de wijn van rood over rosé naar rorschachmysterie

ni_petit

0 0

Zonevreemd

we plannen het in tussen de autosnelweg, het windmolenpark en de 5G-mast de coördinaten van dit woonproject worden niet vrijgegeven ieder GPS-systeem stort er zich in het ijle wie daar te vinden is, wil niet gevonden worden naar wat daar te vinden is, is geen mens op zoek voorts dulden we niets dat kan suggereren dat menselijk leven er überhaupt mogelijk is geen drogende was of tapijten op de minuscule terrasjes geen zonneluifels, hier hangt van nature al schaduw genoeg wie tapijten en was binnen laat drogen, is aansprakelijk voor alle opstijgende, insijpelende en andere vochtproblemen voor meldingen rekenen we op omliggende, ontevreden buren hieronder geven we alvast het nummer van de kliklijn mee op meldingen van ongedierte wordt niet ingegaan dat ze daar beestjes zien, wil nog niet zeggen dat die er ook zijn als meer dan de helft van de bewoners, in het Nederlands, klaagt doen we onaangekondigde huisbezoeken, niet thuis = niet pluis in de gemeenschappelijke tuin geldt een strikt barbecueverbod we kleuren die zone als hangplek voor onze pubers aan zondagsrust is daar geen nood, met die enkelbanden raken ze niet ver, laat staan vermoeid waterkranen en stopcontacten worden buiten niet voorzien ze gaan maar naar de carwash, waar ze toch al zwartwerken straatverlichting wordt functioneel en niet te verdragen fel LED zo verzekeren we ons van een spontane avondklok we begraven het tussen de autosnelweg, een windmolenpark en een 5G-mast bloemen noch kransen

ni_petit

5 0

#zomer

met blote voeten op stukgeslagen schelpen het scherpste geluk

ni_petit

10 1

Kruiden in potjes

stijf in het gelid achter glas staan we gedroogd en versnipperd het bewegen, het kippenvel de zonnebrand ontzegd volgens populariteit gerangschikt trekken we bleek weg vervalen tot onbestemde grondtonen camouflage van de middelmaat minder en minder voert pikant de boventoon met nauwelijks verholen afgunst, verwensen we flamboyante exoten naast boven en onder ons bespieden onze wuivende tegenpolen in hun potten op de vensterbank of godbetert groen en wild, met krachtige sapstroom vrij als een vogel, plukklaar in het wild de angst voor het verstrooien stillen we met kaneel

ni_petit

10 0

#zomer

met haar duizenden gretige mondjes bijt de branding in het strand

ni_petit

3 0

#mosselen

het lege schreeuwen wijdopen mosselschelpen stil happend naar lucht

ni_petit

6 0

Puntgedicht

de as van verbrande meningen stapelt zich op aan onze deuren koud en onvermurwbaar als sneeuw

ni_petit

9 1

#desmensen

lekkende vaten heel soms communiceren we ook een beetje

ni_petit

5 1

Festijn

qua opsmuk de boom naar de kroon stekend vallen bij de begroeting al de eerste naalden op verstijfd damast legt de tafelschikking de versplinterde stamboom bloot glazen fonkelend in de hand begint de krijgsdans der wespen de fijne vleeswaren uitgestald smullen weekdieren van wat de revue passeert de eerste scheurtjes verschijnen in het pleisterwerk lipstick besmeurt ontblote tanden onder de oppervlakte voeten naast te nauwe schoenen het aansnijden van de taart gaat zoals steeds naar de eter met het scherpste mes een achteloos onthoofde baby van suikergoed wordt door botercrème verzwolgen het ontkurken van het digestief ontketent de laatste spoken

ni_petit

6 0

Tip

#maaimeiniet

Oksels floreren bikinilijnen krullen lies lacht zich een breuk

ni_petit

47 3

Hotel California

https://www.hetgezeefdegedicht.be/zeefvandemaand.php over deze wijk spreekt men met de mondhoeken naar beneden hier komen slechts bewoner, arts en wijkagent tenzij de notelaar vruchten werpt een verkeersvrij woonerf werd het niet het moest ook niet te gezellig worden laat ze vechten om parkeerplaatsen moderne variant van brood en spelen op gezette tijden een vals brandalarm ze leren snel en blijven binnen geen directe lijn met de brandweer dat scheelt er weer een paar, als het écht brandt zonwering en geluidsisolatie zaten niet in de aanbesteding wel een afgekeurd prototype van een centraal ventilatiesysteem bovenbuur gaat ’s nachts in volle psychose kalfslapjes met een vleeshamer te lijf onderbuur test de klok rond curryrecepten uit die van ernaast rijgt de joints aan elkaar zonder filter dringen ze overal naar binnen, krassen stokmannetjes in het koetswerk van wie het waagt te klagen geen gemene delers, in dit Hotel California schuilt de enige verbondenheid in het onmogelijke van de vlucht ©

ni_petit

15 1

Drijfjacht

https://www.hetgezeefdegedicht.be/zeefvandemaand.php waar de muezzin huilt en de rode halve maan bloedt plet men levens onder kaartenhuizen happen prematuren zij aan zij naar lucht hun geboorterecht ontvreemd geven zwierige barcodes op ledematen dode kinderen hun naam terug vormen witte grafdoeken een mandala rond schietrozen die ooit hospitalen waren klit de gecremeerde beschaving grauw aan wie nog rondwaart in kil getimede entre-actes daarbuiten schudt men de bekaterde kop houdt het geschreeuw voor tinnitus haalt de rechthebbenden weg waar de muezzin huilt en de rode halve maan bloedt raken reddingsboeien buiten adem piekt de waanzin blijft de drijfjacht gedoogd

ni_petit

1 1

Egyptisch katoen

Het begon met twee lengtes baksteenslag en een herstelperiode van vijf dagen. Intussen volbrengt ze, zonder verpinken, drie maal per week vijfentwintig baantjes in het plaatselijke zwembad. Dat doet iets met een mens. Na zo’n zwemsessie, waant ze zich niets minder dan een Olympiër. Een bovennatuurlijke kalmte daalt op haar neer en begeleidt haar naar huis, ongeacht welke verblijdende taak haar daar wacht, als ze het geluk heeft dat het er maar één is. Door niets of niemand laat ze zich nog op stang jagen, denkt ze hardop, nog helemaal in de roes van het zwemmen. Terug thuis worstelt ze met de twintig identieke katers die haar beletten haar dekbed in fris gewassen Egyptisch katoen te stoppen. De scherpe nagelsporen in de dure stof negeert ze stoïcijns - dat krijg je dus, als farao's dieren een goddelijke status verlenen. Ja Toet, draai je maar om in je sarcofaag. Onverstoorbaar schudt ze het dekbed tot er zich een geëffend bed ontvouwt, een vijfsterrenhotel waardig. Haar krachtige, Olympische slag zegeviert en de twintig ellendelingen stuiven de kamer uit, de ogen opengesperd, oren plat tegen de kop. De overige huishoudelijke taken worden vrolijk vergeten of glashard genegeerd en voldaan nestelt ze zich op de sofa. Links van haar ligt de kater bedrieglijk beminnelijk in zijn mand, zijn overige negentien persoonlijkheden meesterlijk achter de geraffineerde blik verborgen. “Ha”, denkt ze, “ha kattenkop, daar heb je niet van terug”, zij het iets minder overtuigd dan ze zelf zou willen. Het mag dan een pluizige dictator zijn die om zich heen kijkt alsof hij ieder moment een stoet bedienden verwacht, toch kruidt hij ook haar anders wat flauwe leven. Synchroon met de ondergaande zon, zakt de overwinningsroes in als een soufflé. Van de medaillewinnares blijft maar weinig meer over op dit eenzame uur van de dag. Zelfbewust kirt ze vruchteloos wat verzoenend tegen haar huisgenoot. Hij trakteert haar op de obligate hoeveelheid volstrekt ongenaakbare blikken en strekt tergend traag de achterpoten, één voor één. Wanneer ze zuchtend het licht uitknipt, springt hij op kousenvoeten van de sofa en volgt haar zwierende kamerjaspanden de kamer uit. Nog voor ze hem ziet, hoort ze hem met een zachte plof op het bed landen. “Ik wist het wel”, fluistert de winnares in haar. De ogen tot spleetjes geknepen, zet de kater spinnend zijn nagels in het Egyptisch katoen. Als je niet beter wist, zou je denken dat hij lacht.

ni_petit

0 0

Wijtingkroket

DE GARNAALVISSER SCHOOLT ZICH OM TOT STRANDJUTTER EET WIJTINGKROKET

ni_petit

3 0

Onmiskenbaar rood

gisteren nog steeg het kwik naar 25° maar de jonge vrouw voor me draagt een roze muts ik roep haar na dat het onbehoorlijk vroeg is voor een muts dat roze weliswaar afgezwakt maar nog steeds verborgen rood is dat het onverstandig is de kou uit te dagen met de maïs dor wuivend maar nog niet geveld de danspassen trager maar niet geteld zij te hongerig om de tred in te houden de wind te flauw om mijn stem te dragen schrijf ik wat al uit kruinen dwarrelt toe aan de groeiende kolonie bruine vlekjes op mijn netvlies stem ik mijn hartslag af op het tikken van de schrikdraad naast het pad een iele horde waarachter een stier loom zijn kolossale kop draait naar de jonge vrouw op het wandelpad met de uitdagend dansende muts die verdund maar toch nog onmiskenbaar rood in zich draagt

ni_petit

6 0

1P2

artrotisch leun ik tegen de tuindeur slagschaduw van een vermolmde ladder tegen de perelaar (Nikki Petit) https://www.facebook.com/eentweepowezie/posts/pfbid0cXFDG43hYqxNaZBWQUCMNUkPgXmtJKsEh8QN5Uw3ARMx1qWHf9vcpdKLXyZpxggFl

ni_petit

2 0

Wilgekatjes

GRILLIG HANGT DE BUI BOVEN MAARTSE KRAAMKAMERS WILG WERPT HAAR KATJES

ni_petit

7 1

Voorjaarskin

DE LUCHT TREKT GROTE BLAUWE OGEN, ZEEPT KWISTIG DE VOORJAARSKIN IN

ni_petit

2 0

Voorjaarsklassiekers

voorjaarsklassiekers te vroeg beknot in de sprint beloftes geveld

ni_petit

10 1

Rechtsaf aan Hamburg Süd

degelijk Duits omringdneem ik wisselbaden in de Noordzeeen de weekendkrant sinaasappelbillen lillend in het slibborsten deinend in hun netten op de golfslag een zwerm meeuwen diemet Zwitsers geijkte tussenpozenals aan een kabelbaan over het water scheert bij eb kan ik te voet naar Vlissingenkuitdiep tussen de golfbrekers rechtdoor envervolgens rechtsaf aan Hamburg Süd de luie zuidenwind ademt door mijn sudokugooit gekef en kindergrijs neerwaar ik ook mijn handdoek spreid knarsetandend laat ik deinmiddels dieprode want voor mijn vingersonbereikbare zones op mijn rug nog maar eens zakkenin de pekel

ni_petit

0 0

Gedichtendag 2024 senryu

een kapstok vol met jassen, één in ieders maat thuis in poëzie

ni_petit

5 0

Muurvast

in het midden sta ik de laarzen muurvast in de modder en hier schieten alle hoeken met scherp in dit landschap zijn de pieken afgesleten reikt het ene dal het andere moeiteloos de hand bij nadere inspectie blijkt elk gefladder toch weer een dood blad iedere bries de heraut van een nieuw aanstormend koufront in het midden zakken mijn voeten onder me weg als houten paarden op een carrousel blijft mijn gezichtsveld beperkt tot 180 graden tegen mijn ruggengraat tikt alweer de droge klik van het herladen

ni_petit

1 1

Lood

er hangt lood in de lucht ik meet de velden met mijn passen bij gebrek aan zon draait een boeket koeienkoppen zich naar mij ik splijt de wolkbreuk onder het slagwerk op mijn transparante paraplu oogsten mijn ogen druipende peren gerijpt in een seizoen dat altijd weergaloos te kort schiet zoals alleen zomers dat doen er staan blazen op de plassen gelach van jeugdvrienden ketst van het regenscherm nagelt me aan de grond de geur van vele natte dagen tijdens schoolvakanties glipt heet door mijn vingers het tromgeroffel ebt weg, lood stolt in mijn schoenen gesuis van natte autobanden vult mijn hoofd bespat meet ik de schade op er staan blaren op mijn handen

ni_petit

0 0

Kiefers eed

de vernis gebrand op het verfraaien het hout dat zo verbeten wil kaderen nooit zal er genoeg van zijn het metaal zal geen roest gegund worden de korst de tijd niet krijgen om te gaan jeuken nooit zal er huid genoeg zijn om te vervellen ik zal in het wondbed blijven staan met chirurgische precisie blijven snijden mijn buren onder de ruïnes blijven zoeken in de tijdkorst begraven kindervragen worden ooit gelezen tot zolang vindt het liniaal feilloos de vingers wordt rust niet gegund tot zolang zweer ik met zuur te gooien te brullen wat gebruld moet worden

ni_petit

0 0

Teddybeer

de overschot de onderbuik jouw wereld onder de radar en toch pal naast de onze waar kansen schaars zijn en dromen sterven in de dop ongezien ongehoord jouw leven bruut gestopt en dat pal naast het onze de seinen op de grens stuk vonden we je, veel te laat eens te meer neemt onze onmacht de vorm aan van een teddybeer

ni_petit

4 0

Springen door vierkanten (Machelenput, oktober 2022)

in de holte van haar arm kringen karpers onder schoenen knispert de nazomer als snoeppapier omhelsd door de kerkwegel rusten de dorpsoudsten spiegelen voorbijgangers hun harten aan het graf van de vrouw in de dood gelijk zakken de hoogste kruisen als eerste scheef, wordt het zwaarste arduin het snelst verzwolgen hier krijgen zelfs stenen bloemen glans in het gouden uur liggen drie banen klaar voor een vergeten spel ook de kapel zoekt een nieuwe bestemming is het te laat om te leren springen door vierkanten?

ni_petit

6 0

Pootjebaden in lieslaarzen

en flamand viste hij op karper maar ook op snoek hij vertelde verhalen, toonde tekeningen de snoek groeide tot de kraken in mijn hoofd de groene Michel zonder filter aan de lippen op 1 mei steevast de roos op de revers, droeg hij een kleindochter op elke hand en wallon viste hij op forel, met hoge laarzen in het hoge gras daar zaten ook adders hij vertelde verhalen, toonde foto’s in een boek de adder werd een anaconda in mijn hoofd tussen de drijvende caravans en bakken bier de koude Ourthe al bijna tot aan zijn borst droeg hij mij en mijn volslanke oma in zijn nek nog steeds durf ik niet pootjebaden in de rivier, sta ik met lieslaarzen in het hoge gras zou hij weten hoe weinig er nog te vissen valt?

ni_petit

0 0

Tatami van asfalt

moeiteloos preciesstansen wieltjes mandala’s op pleinen,klankschalen in asfalt in hun kielzog het perpetuum mobile de vluchtige graancirkelsvan de stad levens altijd onderwegdie elkaar kruisen metmeesterlijke zettenbokspringend op de tatamivan vervlochten straten,drumvellen van de regen dromen die zich losmaken van de zolen waaraan ze klevenzich afzetten tegen muren enals tollen draaien tegenzuilen van glas en staal,spiegels van de elementen binnen het rastergonst de korfdeint de kudde bedolven onder eentsunami aan playlistsin hoofdtelefoonszet de stad er ongehoordstevig de pas in op kousenvoetentreedt ze uit haar bedding

ni_petit

4 0

Chez Georges

schutter op rust op je stoel voor de deur met zicht op de linde en haar ieder najaar binnensmonds vervloekte bladeren je heette me welkom in je dorp, nu ook mijn dorp, werd een vaste fan van mijn vaste lijn vanuit jouw deurgat, bestelden we koffie bij de buren bespiedden de voorbijgangers, verjoegen de parkeerwachter maakten selfie’s, losten grote en kleine wereldproblemen op geanimeerd rolden de archieven van het dorp over je tong over toen de kermis nog de kérmis was, de cafés en ogen drie dagen amper dicht men joeg katers de gordijnen in met koffie, als de mensen toen, beresterk ging naar de frituur met een emmer en ieder kreeg een vork in stijl versloegen we voetbalwedstrijden de cava altijd goed koud, één glas nooit meer want daar konden ze op de dialyse niet mee lachen je verdriet was het mijne, toen je afscheid moest nemen van jouw dorp, je stoel voor de deur en het zicht op de linde niet veel later was ook het naamplaatje weg aan de kamer in het woonzorgcentrum binnenkort komt de boom weer in blad gaat je huis tegen de vlakte straks fluit de scheidsrechter de aftrap de cava staat koud de vaste lijn zwijgt

ni_petit

0 0

Tussenpozen

ongelijk geschoeid gaan we door zover onze zolen ons dragen kunnen sommigen al in steunkousen de voeten aangevreten met lede kruinen ook, de wortels stram bij tussenpozen staan we stil in onze bedding kijken we naar de man die tussen twee molens verloren liep voor altijd wiekend markeren we elke finish met een kruis

ni_petit

0 0

Roerloos

Niets roert zich nog als voorheen. Zonder je sleutel die zich omdraait in het slot en de deur voor je opent. Zonder je armen die langs de gladde voering uit je jas schuiven, als een brief uit een keurig geopende enveloppe. Het zachte veren van de klink onder je hand. De eenvoud van je tred. Het zuinige klikken van de beentjes van je bril. Het geritsel van de krant in je handen, de zorg waarmee je de bladen één voor één omslaat. De droge vonk van je aansteker, het vertrouwde van je kuch, de berusting waarmee je de dag langzaam van je wegblaast. Bedaard verjoeg je, vanuit je eigen orkestbak, de leegte. We staan op wacht en houden onze adem in.

ni_petit

6 0

Opleiding

Poëzieatelier Brugge

De dichters, Wisper Gent

Publicaties

Drijfjacht en Hotel California gepubliceerd bij Het Gezeefde Gedicht (mei 2024)

Festijn gepubliceerd bij Ballustrada, Zeeuws Literair Tijdschrift (december 2023)

Onmiskenbaar rood, eervolle vermelding Poëziewedstrijd Stad Ronse (2023)

Rechtsaf aan Hamburg Süd, gepubliceerd in het Tijdschrift voor Zeeuwse Literatuur, De Baaierd (januari 2024)

Muurvast, gepubliceerd bij De Schaal van Digther (januari 2024)

Eervolle vermelding en publicatie van Lood, in de Poemtata gelegenheidsbundel van de wedstrijd Door Kale Bomen Bladeren (september 2023).

Gedicht Tussenpozen gepubliceerd bij Het Gezeefde Gedicht (jul-aug 2023)

In februari 2023 werden gedichten Pootjebaden in Lieslaarzen en Springen door vierkanten, gepubliceerd in het literair e-zine De Schaal van Digther.

https://digther.blogspot.com/2023/02/

Met gedichten Roerloos en Tatami van Asfalt, in 2022 tweemaal gepubliceerd bij Het Gezeefde Gedicht

https://www.hetgezeefdegedicht.be/2022-06.php

https://www.hetgezeefdegedicht.be/2022-01.php

In 2021, met Stormtij en in 2022 met Bellenblazers, opgenomen met gedichten in gelegenheidsbundel van de poëziewedstrijden van Poëzie van A tot Z.

Ook werden al gedichten opgenomen in verschillende publicaties zoals Poëzie Verbeeld2, Reveil 2021 en won ze in 2021 met gedicht Zweven de tweede prijs in een gedichtenwedstrijd georganiseerd door de stad Hasselt nav de Internationale Dag van de Vrouw.

Prijzen

Met gedicht Zweven won ik de tweede prijs van de gedichtenwedstrijd georganiseerd door de stad Hasselt, ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Vrouw 2021.

Varia

Co-presentator bij de maandelijkse Poëtische Rode Avond en Klimaatrode Avond op Radio Tequila, stadsradio Deinze.